| |
Το χρονικό μίας ζωής
απόψε σου χαρίζω
να δεις πως γίνανε τα πράγματα
μα εγώ τα χαλαλίζω
Το βλέμμα το απόμακρο
σε δαχτυλίδι έχω συσσωρεύσει
μη το κοιτάς και φοβιθείς
ξέρω δε θα σ' αρέσει
Πολλοί το φόρεσαν και κοίταξαν
τα μάτια τα δικά μου
μα εγώ δεν το λησμόνησα
το κράτησα κοντά μου
Μαύρη είναι η πέτρα του πολύ
σαν και το παρελθόν μου
οι άλλοι το μαυρίσανε
ήταν στο ριζικό μου
Σαν βέρα, μέρα νύχτα το φορώ
στο δάχτυλο της καρδιάς μου
μα συνεχώς σκέφτομαι και απορώ
αν ήσουνα δικιά μου
Γιατί αν ήσουνα αληθινά
κι εγώ δεν το' χα "αντέξει"
τότε γιατί το δαχτυλίδι αυτό
δεν είχε καταρρεύσει;
Φοβάται βλέπεις και αυτό
τις νύχτες τρεμουλιάζει
σαν η καρδιά σου μ' ακουμπά
στη φλόγα του βουλιάζει
Τώρα που φεύγεις όμως πια
μιας και το φορώ ακόμα
μη με δουλεύεις έτσι απλά
"Σε αγαπώ ακόμα!"
Το χρονικό μου πάρε το
και βάλ' το φυλαχτό σου
να σε προειδοποιεί τις νύχτες σου
δε θα' μαι στο πλευρό σου...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
