Θλιμμένα Σαββατόβραδα της μοναξιάς το βλέμμα
κρύβονται τα χαράματα στης Κυριακής τον ήλιο
οι αναμνήσεις ξεπηδούν χορεύοντας στο ψέμα
η αγάπη βρέθηκε νεκρή στου Άδη το βασίλειο
ακόμη αποζητά η καρδιά τις εποχές που φύγαν
τότε που η αγάπη έλαμπε μεσούρανα στη δύση
οι σκέψεις έβαλαν φτερά σ'ονείρου πύλη πήγαν
δεν πρόλαβαν καν να χαρούν εκείνο είχε σβήσει
τα σ'αγαπώ τ'αφάνησαν τ'Αυγούστου τα μελτέμια
κι ο έρωτας πλέον έρημος τα κύματα αγνατεύει....
ανδριάντα σκάλισε η φυγή με αιχμηρά καλέμια....
η γέμιση του φεγγαριού το αντίο σου στοχεύει....
τα σ'αγαπώ τ'αφάνησαν τ'Αυγούστου τα μελτέμια
κι ο έρωτας πλέον έρημος τα κύματα αγναντεύει....
ανδριάντα σκάλισε η φυγή με αιχμηρά καλέμια....
η γέμιση του φεγγαριού το αντίο σου στοχεύει....
Πω, πω,...με πόνεσε, αλλά ωραίο.!!Πολύ ωραίο.!!!!
ΝεφΕλλη
