| |
σκόνη σωρός στο βάθος του μυαλού
τα μάτια μου τη βλέπουν στην αφή μου
πέφτει σταλιά σταλιά η αναλαμπή μου
στην αγκαλιά του ονείρου του μοναχικού
μέρες και νύχτες στης λήθης τις ρωγμές
ο χρόνος μου ήταν πάντα παιδί των στεναγμών
σήμερα είναι σήμερα ανάμνηση στιγμών
τα λόγια που προφέρω λέξεις ηχηρές
άκαμπτος σα νεκρός στους ουρανούς του κόσμου
δε θέλω δίχως φόβο χαμένος να ξεμείνω
πίσω μου τα προάστια του τόπου αυτού αφήνω
αλλιώτικος γεννιέται ο νέος εαυτός μου
μιά θύελλα καλότυχη αύριο με προσμένει
προτού σβήσει το φώς της θα με συναντήσει
άδειο στην άδεια σκοτεινιά θα με ξανακερδίσει
γυρνάω και σ'αντικρύζω γλυκιά μου ειμαρμένη
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
