| |
θωρώ σε πάεις τζι' έρκεσαι
σα τη νοσσιάν μου τζιαί δκιανεύκεσαι
ομπρός μου τζιαί καρτσσίν μου
η ζάλη μου τζιη η ανακατωσσιά
πιόν εν πολλή ,εσήκωσεν μαννιέραν
ποζαύλιν που ευτύς αφταίνει πυρκαγιά
τζιαι νύκταν μα τζιαι μέραν
ποκάφκει τέλλεια το κορμίν μου
τον ξύπνιον μου ξιππάζεις τον
τον ύπνον μου φαράζεις τον
τζι'αναπαμόν ποττέ μου εν ειβρίσκω
θαρκούμαι θέλει η καρκιά να σε ξηάσει
τζιαί φκάλλω σε που το θυμητικόν μου
λαλώ πως δίχα σου η ζήση μου εν να σάσει
λαλώ,ξαναλαλώ μα ούλλον τζιαι πεδεύκεται πάλαι το μυαλόν μου
πλάθει σε τζιαι συγκόφκει σε τζι'εγιώνι.........πελλανίσκω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
