| |
| | ~* Στην εποχή των απατεώνων *~ |  | | | το φωτεινό πνεύμα της αλήθειας συλλογήσου, που έχει ως προνόμιο τη διορατικότητα στη ματιά | | |
[align=left][B][I]
*~* Στην εποχή των απατεώνων *~*
Από την εποχή των παγετώνων
εν μέσω των αιώνων,
φθάσαμε στην εποχή και των απατεώνων ...
σκέψου πόσες εποχές διένυσαν οι άνθρωποι
στης γης μας την πορεία .
Βρεθήκαμε στη λίθινη εποχή
μετά στην εποχή του χαλκού
μεταπηδήσαμε στην εποχή του σιδήρου
και του χρυσού οι μύθοι
άνοιξαν οι ορίζοντες και της τεχνολογίας
στα οπλικά συστήματα, παγκόσμιας ιστορίας.
Στην εποχή μαύρου χρυσού ανακαλύψαμε
την πλαστική την ύλη
κι έγιναν ΤΡΑΣΤ μα και ΚΑΡΤΈΛ
ΣΥΜΦΈΡΟΝΤΑ ΜΕΓΆΛΑ
τραπεζικά κυρίαρχοι
πλούτη μ' αίμα βαμμένοι
κι εσύ φτωχέ διάττοντα
περαστικέ διαβάτη
μπλοκάρεις δρόμους σύμπνοιας
λες κι έχεις υπνοβάτη.
Κυρίαρχοι της εποχής, αυτής που τώρα ζούμε
και οι ηγέτες των Λαών, "πιόνια ΑΠΑΤΕΏΝΩΝ".
Απέλπιδο το χάδι του τρυφερού χεριού σου
διέγραψες τροχιά σ' ένα αστέρι στο κενό
κι ένα δάχτυλο γεμάτο επιδέσμους
μπλοκάρισε την επιστροφή στον ουρανό
κι αν το κρατάνε οι τροχοί δεμένο
απ' του τοπίου σου το βλέμμα το σκληρό
οι αποστάσεις φοβερά καίνε τους δρόμους
με έναν άδικο μιας ψυχής διασυρμό.
Ζούμε στην εποχή των Απατεώνων
οι κλέφτες σουλατσάρουν έξω απ' τις φυλακές
κι εσύ στον ίδιο εθισμό μαζί τους
στης αδικίας, τις κατά μαύρες στοές.
Μην υποκρίνεσαι λιπών κι επικαλείσαι
αφού κι εσύ κατά βάθος αδικείς
ενστερνίστηκες τον εγωισμό για προσευχή σου
κι ο λύκος, είσαι εσύ, μες στο μαντρί.
Κατακρεούργησες κι αυτή την Καλημέρα
που λέει όλος ο κόσμος σαν ευχή
και απροκάλυπτα στηρίχθηκες στο ψέμα
ωστόσο γαλουχήθηκες στην ευτελή πηγή.
Τι να σου πει κι ο ουρανός ; Ντροπή σου ;
που γράφεις στους αχρείους, χαρούλες και φιλιά,
το φωτεινό πνεύμα της αλήθειας συλλογήσου
που έχει ως προνόμιο τη διορατικότητα στη ματιά.
ενώ υπό του σκότους βαδίζουν
η υποκρισία η υπεροψία κι η απονιά.
Κι αν έχεις μνήμη καθαρή ... και ίσως θυμάσαι
πως έπεσες προδίδοντας στο βούρκο χαμηλά
θα σκύβεις και θ' αναπολείς και ίσως να λυπάσαι
που μάτωσες "κάποιες στιγμές", που βρήκες ξαστεριά.
Μυήθηκες αλόγιστα, μέσα στους αδαείς
αναστενάζει η πένα μου π' αγανακτούν οι σκέψεις
πως δέχτηκες οικειοθελώς, τον υιό της εποχής.
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | nstoforo@otenet.gr | | | |
|
smaragdenia
18-08-2015 @ 12:18 | Ζούμε στην εποχή των Απατεώνων
οι κλέφτες σουλατσάρουν έξω απ' τις φυλακές
::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Stoforos
18-08-2015 @ 14:34 | Ναι smaragdenia μου είναι πασιφανεστατα
στην εποχή μας αυτά τα φαινόμενα ! ! ::yes.:: ::angel.:: ::up.:: | | ΑΜΑΡΥΛΙΣ
18-08-2015 @ 14:53 | ΚΡΑΤΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ, ΜΑΚΡΙΑ ΑΠ` ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΤΗΝ ΕΥΤΕΛΕΙΑ. ΕΧΤΙΣΑ ΤΟΙΧΟΥΣ ΓΥΡΩ ΜΟΥ, ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΩ. ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΟΜΑΙ ΠΟΛΛΑ, ΚΑΙ ΕΧΩ ΑΚΟΜΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΔΗΓΟ.ΤΟΥΤΟΣ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΕΧΕΙ ΜΟΝΑΞΙΑ. ΜΑ ΔΕΝ ΣΚΟΡΠΙΕΜΑΙ, ΟΥΤΕ ΜΕ ΞΕΓΕΛΟΥΝ. ΑΓΑΠΑΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ, ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΩ ΣΤΕΛΝΟΝΤΑΣ ΣΟΥ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ. ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | ΚΑΝΕΛΛΑ_ΓΙΩΤΑ
18-08-2015 @ 22:30 | ::up.:: ::up.:: ::hug.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
