| |
Όλα ανήκουν στις σκιές και στην θάλασσα: τα παλιά μπαούλα που άνοιξα και φανερώθηκε, από τα πλεκτά της η γιαγιά μου, οι τροχοί
των αυτοκινήτων που περίμεναν υπομονετικά να με απάγουν αλλού κι αμετάκλητα, οι σκέψεις μου
ατέλειωτες σαν μια καρποφορία που την έβλαψε η παγωνιά και το χαλάζι-
σιωπούν όλα και όμως όλα έχουν φωνή, μέσα μου, παραπλέουν και ευγενικά,
αναγκάζοντάς με να προχωρήσω, να σταθώ
σε μια νέα σελίδα.
Και η ζωή, όπως την πήρα και όπως την είπα,
γελαστή ή θλιμμένη, η ζωή
με τις δυσκολίες της, που μ' άφησε να την γευτώ και να μην
την γευτώ, μαθαίνοντάς με
μυστικά της αντίφασης, η ζωή
έρχεται μες το ποίημα μου, αληθινός μπελάς, η ζωή
υποβάλει αλήθειες και αταξινόμητα όνειρα.
Έτσι βρίσκω τον δρόμο μου, τον τρόπο μου, την πραγματική σημασία
των μη φανερών:
Αυτών που ξέρω να με οδηγάνε κατά
την σκοτεινή μεγάλη νύχτα των αφηγήσεων, αυτών που θα με φέρουν μπροστά
στην λυπητερή τελετή να ακουστούν χαμηλόφωνα άσματα και ένας ψίθυρος από τα λόγια που σε συνοδεύουν απ' το φως
στο μαύρο φως του αγαστού θανάτου..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
