| |
Η μοίρα που θα ερχόταν να λυτρώσει απ’ την γύψινη δόξα,
οχλαγωγός ικεσία στην σκονισμένη, μαρμάρινη νόηση.
Νίκη! Κρατούν τα ξεφαντώματα στ’ αμπάρια
όσο φουσκώνει ένας άνεμος ηγεμόνας τον νου και τα πανιά σου.
Νίκη! Κραδαίνοντας εν’ άδικο ευρύχωρο κι ορφανό
προστάζεις μιαν άδικη εξορία του θείου στον ουρανό.
Σε ποια μορφή στρίμωξες την νίκη για να ‘ναι αιώνια;
Δοκίμασες, υπεράνθρωπε, να υπερβείς και τον χρόνο
μα, ομοούσιός του, δολοφόνησες στωικά τον εαυτό σου.
Οι ιδέες και τα πρόσωπα τέμνονται μονάχα κατά τον θάνατο
μα η νίκη, τότε, δεν έχει καμία σημασία.
Η εξέλιξή τους είναι η δαφνοστεφανωμένη οδός.
Εκείνη που ενώνει τις ιδέες με ιδέες
και τα πρόσωπα με πρόσωπα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
