| |
Πίσω απ' το τζάμι, ο χρόνος διαχειρίζεται μια ιερή διαφάνεια κι εσένα
που εξαϋλώνεσαι λυόμενη σε ωδικά άνθη που ακολουθούν
στην ροή τον αέρα και τον ερωτικό λυπητερό στίχο μου.
Των μαλλιών σου οι κλίμακες βοηθούν τα πουλιά να διαβούν ουρανό.
Σφραγίζεται από μελαγχολία το παράθυρο.
Το σπίτι μένει βουβό και ρημαγμένο.
Ένα χτυποκάρδι ακούγεται από μέσα του, σαν χτύπος
Απ' το ρολόι του τοίχου που μετρά την αμέτρητη μέρα.
Και, όταν χάνεσαι,
μια μουσική μελαγχολική χρωματίζει τον ήλιο με την πορφυρή αναμονή να βγεις στο ξέφωτο ενός έρωτα και να σε ξαναδούμε..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
