| |
| | Αγαπα |  | | | 25/8/2015 ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ... ΑΓΑΠΩ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΖΩ . | | |
Μας ξεκρεμάσαν απ'το τοίχο και μας βάλαν σε ντουλάπι ναφθαλίνη μας εδώσανε για χάπι .
Καταπίνουμε και εμείς και μας φορτώσαν και ένα χρέος που αβάσταχτο μας φαίνεται και τέλος ...
Ζητάμε ούλοι μας να μπούμε μες την τρύπα που μας σκάβουν και έτσι ήσυχα το πρόβλημά μας θάβουν και ξεχνάμε...
Πως το σκοτάδι που μας 'μάθαν εν το ίδιο που αυτοί ποτέ δεν θέλανε και επάθαν .
Και γιορτάζουν , πάνω απ'το πτώμα το δικό μας και έτσι χάνουμε σιγά - σιγά και εμείς τον εαυτό μας .
Δεν είναι ψέμα , μα η αλήθεια έχει αίμα και το αίμα δίχως ψέμα δες γιομίζει ένα στρέμμα .
Μα και ένα πήχη , από ελπίδα να κερδίσω , παραπάνω , δεν με νοιάζει το χωράφι θα γιομίσω .
Με το δάκρυ , και θα φυτέψω και αγάπη , και η αγάπη δίχως δάκρυ να το ξέρεις είναι σκάρτη .
Στους μαθητές μας που τους χρωστάμε την λιγοστή μας ειλικρίνεια ' θα τους δώσω λίγους τρόπους με περίσσια , ναι , ευκρίνεια .
Να ζωγραφίσουν στην καρδιά τους ένα μάτσο από σκέψεις , που αργότερα θα κάνουνε και λέξεις , θα το αντέξεις;
'Όχι όμως στείρες , όπως οι σκύλες που λυσσάνε και με που χρήματα αγάπη σου ζητάνε , ακούς ρε ;
Και λυσαγμένες μέσα στους δρόμους τριγυρνάνε και την ψεύτικη αγάπη τους πουλάνε , σε αγνώστους ...
Όη σαν τους σκύλους , που σε στιγμές αδυναμίας σου γαβγίζουνε με λέξεις αηδίας .
Και που μιλάνε σαν να 'χουν μόνο αυτοί τη γνώση , λες και το θέλαμε ρε κάποιος να μας σώσει .
Το ψέμα βρίσκεται νομίζω πίσω από κάποιους χάρτες που ζωγράφισαν , μαλάκες , πάνω στις δικές μας πλάτες .
Χτίζουν και τοίχους στους δικούς τους πάντα στοίχους και πουλούν και παραμύθι σημαδεύοντας στην τύχη .
Και σκωτόνουνε , κάθε γενιάς πάντα την γνώση και έτσι έξυπνα παιδιά δεν έχουν νιώσει .
Πως γίνεται , δίχως την μάθηση να είσαι , ένας μύθος , και ο φόβος του θανάτου πάντα ο στίχος .
Μα μην φοβάσαι , όρθιος να 'σαι , γιατί ει σαι άνθρωπος και που και που κοιμάσαι .
Μα ονειρεύεσαι και κάνεις πράξη , κάθε πουτάνας λογική σε αυτή τη πλάση .
Διώξε ρε φίλος απ'την σκέψη , κάθε έννοια που σε μειώνει , ρε συ φίλος ποιόν χρεώνεις , σημειώνεις ;
Σκέψου λιγάκι αδερφέ μου την ζωή σου και θυμήσου γιατί μαλώνατε εσύ και η αδερφή σου ;
Συγνώμη μπάστα , πιάνω και γράφω σε χαρτί και δεν σκαλίζω με καλέμι όπως μου μάθαν στην σχολή μου κάποιοι ξένοι ...
Μπας και περάσω έστω για λίγο και εγώ μέσ' την λογική σου και έτσι βάλω ένα συν μεσ' την ψυχή σου ...
Και ζωγραφίζοντας να νιώσω πως πετάω , πάνω σε ένα remake του Julio όμως πατάω .
Μα δεν με νοιάζει όμως ρε συ ούτε για λίγο η ντροπή , γιατί το ξέρω πως θα πιάσει η ευχή ...
Αγάπα , όχι όμως στείρα , όπως οι σκύλοι που λυσσάνε και με χρήματα ζητάνε ...
Αγάπη , και λυσσαγμένες μες στους δρόμους και έτσι ψεύτικα πουλαν τη κοίταζέ με ...
Όη τους σκύλους , που σε στιγμές αδυναμίας σου γαβγίζουνε με λέξεις αηδίας ...
Και που μιλάνε σαν να 'χουν μόνο αυτοί την γνώση λες και θέλαμε ρε κάποιος να μας σώσει ...
ΑΓΑΠΑ ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | https://www.youtube.com/watch?v=qL5o4M9O5EY&feature=youtu.be | | | |
|
ΒΥΡΩΝ
25-08-2015 @ 23:37 | Και σκωτόνουνε , κάθε γενιάς πάντα την γνώση και έτσι έξυπνα παιδιά δεν έχουν νιώσει .
Πως γίνεται , δίχως την μάθηση να είσαι , ένας μύθος , και ο φόβος του θανάτου πάντα ο στίχος .
::rock.:: ::theos.:: ::rock.:: | | ΖΟΡΜΠΑΣ ΘΑΝΑΣΗΣ
25-08-2015 @ 23:42 | ::up.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
26-08-2015 @ 03:09 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
