| |
Είναι απίστευτο, πόση μοναξιά μπορεί να σου προκαλέσει μια και μόνο απουσία.
Ακόμα κι αν είσαι περιτριγυρισμένος από ανθρώπους που νοιάζονται για σένα.
Κανένας από αυτούς δεν μπορεί να καλύψει το κενό, που σου προκάλεσε ένα ξαφνικό αντίο.
Έτσι ξερό, χωρίς ψήγμα ελπίδας.
Πόσα συναισθήματα ανάβουν εκείνη τη στιγμή που εγκαταλείπεσαι μόνος σου, στον έρωτα σου.
Πόσες εικόνες ζωής περνάνε απ' τα μάτια σου και γίνονται κόμπος που σε πνίγει.
Πως να ξεγελαστείς, πως να απασχολήσεις το μυαλό να μη σκαλώνει στα βαριά "γιατί".
Κι είναι ακόμη πιο δύσκολο που από τα σύννεφα που πετούσες, βρίσκεσαι να αναζητάς τον εαυτό σου στα τάρταρα, σαν να έφταιξες εσύ...
Λένε: "Να αγαπάς, να νοιάζεσαι, να νιώθεις...".
Μα πως χωράει προστακτική στα συναισθήματα;
Ίσως να προσπάθησες κι εσύ πολύ, για κάτι προτετελεσμένο.
Και τώρα; Βρίσκεσαι απέναντι σ' αυτό που έχτιζες μόνος, το κοιτάς να σκουριάζει αργά στο χρόνο και πέφτεις...
Σε τρώει, δεν μπορείς να δραπετεύσεις από τις ερινύες που κλείνεις φυλακή μες το κεφάλι σου.
Ίσως να κάνεις και λάθη, σε εφήμερα να προσπαθήσεις να γεμίσεις λίγη αγάπη που σου λείπει τόσο, μα κι αυτά σε κάνουν να αδειάζεις ακόμα πιο πολύ...
Κι ο βούρκος ατέλειωτος, να σε σκεπάζει στη θλίψη σου.
Παίρνεις μικρές ανάσες με σκέψεις που σου λένε πως δεν άξιζε, ήσουν πολύ καλός για να σε έχει, και πάλι γλιστράς πίσω...
Μα όσο αναμοχλεύεσαι με το παρελθόν, τόσο γίνεσαι κομμάτι του.
Μη σκοντάφτεις στις λάσπες της ζωής, προσπέρνα τες...
Κι αν κάπου συναντήσεις φως στα μάτια κάποιου, παρ' τον αγκαλιά και περπάτησε λίγα μέτρα, όσο σου φωτίζει την ψυχή είναι δικός σου, αλλιώς θα σβήσει κι αυτός όπως θα σβήσουν κι άλλοι...
Καλό δρόμο...
Χρήστος Μπαλτατζίδης 31/08/2015
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
