Για δες που τσακωθήκαμε / κουβάρια που γενήκαμε
μαζί με την συμβία,
στα λόγια ήρθαμε ξανά / κι ειπώθηκαν τα σχολιανά,
..ενέσκηψεν και …βία !
Κι αν θέλετε να πάθετε / τον λόγο μας να μάθετε
γι αυτή τη διαμάχη :
η αιτία ήτανε φαιδρή / μα η επίθεση σφοδρή
και για γερό «στομάχι».. .
Για το φαί μαλώσαμε / και τόση μάχη δώσαμε
για στομαχιού μεράκια
και φάγαμε τα λυσσακά / που ‘θελα ‘γω το μουσακά
κι αυτή τα φασολάκια..
Κι εγώ ήμουνα κάθετος / μα και αυτή εγκάθετος
στο τι φαί θα φάμε,
κι ας δεν μας έφταιγε κανείς / η αιτία η πασιφανής
ήταν ..για να τα σπάμε !
-«Γαμώ τα φασολάκια σου» / -«Τότε, να φας τα τσάκια σου»
με τούτα και με κείνα,
κάπου αργά το δειλινό / βάλαμε λίγο χαλινό
σαν θέριεψε η πείνα..
Δεν θέλαμε το μάλωμα / κι απ’ το πολύ ξεσάλωμα
να φάμε τα μουστάκια,
και κάθισ' η καλή κυρά / να μαγειρέψει στην πυρά
τα φρέσκα φασολάκια !
Κι εγώ αποτραβήχτηκα, / κι αν μ' έθιξε, δεν θίχτηκα,
δεν κλάφτηκα σαν θύμα,
και πήρα αβέρτα το στυλό / και μ’ ένα βλέμμα σιωπηλό
έγραψα αυτό το ποί'μα !..
-.-
----------------------------
ΥΓ.
Ήταν μια βιαιότητα / στην καθημερινότητα
μ’ αντίδραση ακραία,
μετά, μόνοι μας κλαίγαμε / γιατί τα πιάτα καίγανε
..δεν ήταν, δα, κι ωραία !…
...
Ήταν μια βιαιότητα / στην καθημερινότητα
μ’ αντίδραση ακραία,
μετά, μαζί γελάγαμε / τα φασολάκια φάγαμε
..και ήταν και ωραία !…
... ::laugh.:: ::rock.:: ::rock.::
