| |
Σαν τον ζητιάνο αξιωμένος πλέον
Βουτάω στο χρυσάφι που όλα αυτά τα χρόνια
Απλώνοντας το χέρι σε αγνώστους μάζευα
Βουτιά κενού στο ψεύτικο και στην ψεύτικη
Του χρήματος όψη και λάμψη
Ακουμπώντας το νοιώθω και τα τελευταία
Κουρέλια που έχω για ζεστασιά επάνω μου
Από τους κρύους χειμώνες και τα ζεστά καλοκαίρια
Να γίνονται στάχτη και ακουμπώντας τις πληγές
Του γδαρμένου κορμιού μου απ’την πτώση
Να με καίνε και φωτιά οι στάχτες σαν θαύμα
Να παίρνουν σαν να ζητούν εκδίκηση για τις ίδιες
Που τόσα χρόνια σε σακούλες απορριμμάτων
Πετούσα στον πάτο των ονείρων μου
Η ασχήμια της πραγματικότητας γυμνή χορεύοντας
Στο χρήμα και την λάμψη του αληθινού μου εαυτού
Σαν τελετή θυμίζει σε αφρικάνικη αρρώστια
Σαν να ζητάει να μην μείνει τίποτα από εμένα
Αφού με την βουτιά βαπτίσαν τον ζητιάνο βασιλιά
Και τώρα γυμνός με μία ψεύτικη στολή αυτή
Να θέλει να υποκριθώ πως είμαι ένας μεγάλος και τρανός γελωτοποιός
Στον ίδιο μου τον αντικατοπτρισμό του καθρέπτη απέναντί μου
Το ανέχομαι για όσα χρόνια στροβιλίζομαι στο χορό που στο μυαλό μου μέσα κάνω
Και σπάζοντας το καθαρό γυαλί ετούτη της αλήθειας
Γυρνώ στο ρακένδυτο και με κουρέλια άνθρωπό μου
Αυτόν που πάντοτε με κρατούσε συντροφιά βάζοντας την ψυχή μου και το θάρρος
Στους χειμώνες και σε όλες τις εποχές που είχαν κάτι να με ματώνουν
Α.Ζ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
