| |
Ας είναι μες τη σκεψη μου μονάχα
όχι πως δεν το περιμένω
μακάρι την καρδιά από πέτρα να'χα
γιατί με το ένστικτό μου ανασαίνω
Ηθελα να περνούσανε οι μέρες
έστω ανίδεες μα ευχάριστες κι απλές
και το πρωί ζεστές οι καλημέρες
να μην πυροδοτούσανε τις χθεσινές
Η επανάληψη με διαλύει σε σταχτόνερο
κι είναι οι μνήμες άνθρακας για την ζωή μου
περισσοτερο γιατί η μυρωδιά από ροδόνερο
περνάει σα χάδι από τα μύχια της ύπαρξής μου
Λυπη που μένει να σταυρώσω με αλάτι
η ασφαλής διαγνωση του κυκλοθυμισμού
ενώ απλά θα ειχα ζωγραφίσει την αγάπη
παραισθησιογόνο
που ευδοκιμεί στην άκρη του γκρεμου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
