| |
Συγνώμη δεν σου ζήτησα ποτέ
Και όταν ήθελα πνιγόμουν απ’ τον πόνο
Με μαχαιριές ου σε μένα χάραξα
Μα οι χαρακιές μου λες δεν φεύγουν
Και πάντα μέσα στο χρόνο μένουν
Όπως στην πετρά αν θα χαράξεις γρατσουνιά
Ούτε η βροχή και τα νερά δεν θα την σβήσουν
Όμως συγνώμη δεν σου ζήτησα ποτέ
Και πάλι εδώ να προσπαθώ από τις τύψεις να ξεφύγω
Να γράφω τάχα σαν είμαι ένας καβάφης και τα άστρα
Με κοιτάν και αυτά με δάκρυα που θέλω και ψάχνω να βρω
Τα έκανα κόκκινα και αυτό το πιο πολύ πονάει μα άσπρο πάτο
Τις πληγές μου κάνω σαν κρασί που με την σόδα πίνω
Σαν την μαλαματίνα που άλλο δεν γνωρίζω
Και που από χρόνια έχω κόψει και νομίζω
Ότι εδώ πρέπει να σταματήσω γιατί για αλκοόλ
Δεν ξέρω να γράφω , άμα μου πεις και ρακί
Εκεί μπορεί να κλάψω , γιατί σαν πρόσφυγας έμαθα ετούτο να το πίνωει
Αλλά σου γράφω μήπως συγνώμη ακούσεις
Από ένα παιδί που σε αγαπάει και δεν μπορεί να το πει
Και από μια μάνα που δεν έχει δάκρυ άλλο να πιει
Συγνώμη μάνα , δεν είμαι πρόσφυγας , αλλά ούτε και εσύ
Συγνώμη ….
Σταμάτησα μόνο ανάσα για να πάρω και τα δάκρυα να σκουπίσω
Όχι δεν σε κατηγορώ γιατί έτσι έμαθες να ζεις και έτσι σου αρέσει
Μα εγώ νιώθω μικρός και ακόμα σε ακούω να φωνάζεις
ντύσου και πλύσου , φάε ,πιες , μην 'ρθεις αργά , χτενίσου μην βγεις έξω έχει κρύο
πως να αντέξω .
Συγνώμη θέλω να σου πω και αυτά τα δάκρυα μου κρύβουν κάθε
δυνατή δική μας σχέση , δεν το αντέχω δεν μπορώ όταν τα μάτια σου κοιτάω .
Γιαυτό εδώ ξεσπώ και με τα δάχτυλα χτυπάω , και απο τα νευρά όταν με πιάνουν
προσπαθώ τα πάντα γύρω μου να σπάσω , μα δεν μπορώ , είναι δικά σου και φοβάμαι ,
μήπως πονέσεις πιο πολύ απο μένα και έτσι σπάσω ...
Δεν σου ζητώ να κάνεις στάση , σε ένα πόλεμο που πάντα ξεκινάω ,
το βάρος που φορτώνω πάνω μου , δεν το αντέχω και πονάω
όμως το ξέρω έτσι πρέπει , και έτσι κρύβομαι και πάλι σου ξεσπάω ...
Όμως σταμάτα να μου λες , φάε , χτενίσου , ντύσου , πλύσου , που θα πας και με ποιους
Έχω ένα γιο βρε που κοντεύει να με φτάσει , και απ'το μανίκι με τραβάει και μου ρωτάει
μπαμπά ποιος φταίει και όλο εκεί , κάνω το λάθος και του λέω πως εγώ φταίω ...
και αυτά τα νεύρα που έχουν σπάσει απο καιρό , και όλο μου ζητάει μπαμπά να πιω καφέ και με κοιτάει ...
Έχω κουράσει το μυαλό μου , με τις συγνώμες δεν μπορώ
Τα πάω κόντρα μόνο με τον εαυτό μου , και ειν' δις βάσταχτω αυτό
και όλο μου λέω να συγχωρέσω , τον δικό μου εαυτό .
Συγνώμη ...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
