| |
Ποσο νομίζεις θα αντέξω μοναχός
Σε αυτής της πόλης τα στενά
Το παρελθόν μας,με χτυπα
Ο ηχος της φωνής σου ο τρυφερός
Στο θρόισμα του ανέμου σε ζητώ
Και κρύβω μιαν ελπίδα
Να περάσει η καταιγίδα
Στην πρωινή ομίχλη να σε ξαναβρω
Μα εχεις πια χαθεί
Με τις στάχτες της ζωής μου
Η σκέψη μου σ´ακολουθει
Μα οχι το κορμι μου
Στη χάση και στη Φεξη
Αναπολω αναμνήσεις
Και κρύβω μιαν ευχή
Κοντα μου να γυρίσεις
Στα σοκάκια κρύβομαι να μη με βρει το φως
Να συνηθίσω της ζωης μου το σκοτάδι
Εκείνο το στερνό σου χάδι
Των φιλιων σου νοσταλγος
Μα εχεις πια χαθεί
Με τις στάχτες της ζωής μου
Η σκέψη μου σ´ακολουθει
Μα οχι το κορμι μου
Στη χάση και στη Φεξη
Αναπολω αναμνήσεις
Και κρύβω μιαν ευχή
Κοντα μου να γυρίσεις
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
