Η νύχτα συνομωτεί με της σιωπής το παραλήρημα
το φεγγάρι ασημώνει την βεράντα μ'ένα του φίλημα
εγκλωβισμένη η σκέψη σκαλίζει τις αναμνήσεις......
σμιλεύοντας του χρόνου τις σκληρές"απαιτήσεις"....
κάτω απο το φώς των αστεριών καλπάζουν οι παλμοί
και μέσα στη φεγγάδα τους ψάχνουν την αφορμή....
για του φευγιού το πόνημα της ερημιάς την λύπη....
για της καρδιάς το μαρασμό που αντιδρούν οι χτύποι
μοιάζει η βραδιά με κόλαση στης μοναξιάς το στέκι
στης μοίρας το χαστούκισμα πού'γινε αστροπελέκι
η ελπίδα να βυθίζεται μες του καημού την πλήξη.....
για ημερομήνια παλαιά, τ'ονείρου πού'χουν λείξει....
ποιό ήταν τάχα το λάθος μου που ακόμη σημαδεύει
δύο οργιές η αλήθεια μου που όσο πάει κι αργιεύει
σε τούτη της νύχτας τη βολή η ανάσα αλλάζει όψη
λεύτερη πλέον η ψυχή"το αντίο"λαμβάνει υπόψη .
κάτω απο το φώς των αστεριών καλπάζουν οι παλμοί
και μέσα στη φεγγάδα τους ψάχνουν την αφορμή....
για του φευγιού το πόνημα της ερημιάς την λύπη....
για της καρδιάς το μαρασμό που αντιδρούν οι χτύποι
μοιάζει η βραδιά με κόλαση στης μοναξιάς το στέκι
στης μοίρας το χαστούκισμα πού'γινε αστροπελέκι
η ελπίδα να βυθίζεται μες του καημού την πλήξη.....
για ημερομήνια παλαιά, τ'ονείρου πού'χουν λείξει....
::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο