| |
Στης απροστάτευτης την κάμαρη η μοίρα,
και ανέμου κρύσταλλα τα πήλινα φλουριά.
Η στάμνα τ' ένοχου ξεχείλισε αλμύρα,
και οι θλιμμένοι του αύριο ζεστή αποκριά.
Ένα μεσαίωνο δαιμόνιο στολίδι,
κι η σιγουριά ν' ακροβατεί σ΄ ακορντεόν.
Μια μέρας έρωτα οι λάμψεις του Απρίλη,
μιας νύχτας άβυσσος το τέλος του παρόν.
Σκόρπια τα τρίμματα του μίσους κυβερνούν,
τις απροστάτευτες μικρές μας ουτοπίες.
Ζεστά τα χώματα στην γη μ' αναζητούν,
δονούν το ψέμα σε θανάτου αυθαιρεσίες.
Πνοή γαλήνης και ευτυχίας μοναστήρι,
είναι η ανάσα μου γροθιά μέσα στο νου.
Σ' αγάπης γύρεψα λιμνάζων ακρωτήρι
να βρω υπάκουη λαλιά χελιδονιού.
Μα βρήκα όλεθρο στη φλέβα του επιβλέπων
και συλλογή από υπόκωφες ρωγμές.
Οι εμπειρίες μου σκαμνιά, δεν είναι πρέπων
πάνω σ΄ αυτά να σιγοβράζουν οι ζωές.
Ζωές που έλαμψαν στα χέρια της ειρήνης,
και αντιστάθηκαν στο μίσος των πολλών.
Μια απ' αυτές χρήζει δικιάς μου εμπιστοσύνης,
είμαι εγώ της μοναξιάς μου ο εγκαλών.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
