| |
Φουμάρεις νύχτα και ανάβεις με φιλί
καρφώνεις ήλιους στο ψηλό σου το ταβάνι
σε είχα συλλάβει μια παλιά σου Ανατολή
με του έρωτά σου τις ευχές να καις …λιβάνι…
Μόνη στη δίπυλη σπηλιά ράβεις καημούς
πριν ναυαγήσεις στης απόγνωσης το ρέμα
κι όσοι μου λέγαν, οδηγείς τους ουλαμούς
για μιάς εκδίκησης φωτιά, μου ‘λέγαν ψέμα
Με λίκνο πάντα της αγάπης μας το φως
βάδιζες μόνη, η νυχτιά πριν μας διχάσει
Ξέρω πως ήμουνα ο πόθος σου ο κρυφός
Ξέρω πως λοιώνεις…που για πάντα μ’ έχεις χάσει
Κι ενώ λιμάρεις Σ’αγαπώ που ‘χουν χαθεί
κι έχεις ποτίσει με ποτάμια τους ανθούς σου
με παρασύρεις σ’ ένα πέλαγο βαθύ
και με τραβάς……να μείνω πάντα στους βυθούς σου!!!!!!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
