| |
Τα βήματά σου ηχούν στ' όνειρο
απαλά κι αργά όπως τότε
τα βήματα αυτά τ' αγαπημένα
που πλησίαζαν συνέχεια
με μόνο προορισμό την καρδιά μου
μέσα στις σκέψεις μου τα ένιωθα
και ήλπιζα χρόνια ολόκληρα
να ακούσω ξανά αυτόν τον ήχο τους.
Φοβάμαι , τις νύχτες τυλίγομαι
με μνήμες
με μικρά κομμάτια που άφησες πίσω σου
φεύγοντας
πληγώνω την ψυχή μου
πληρώνω το τίμημα του λάθους μου
πληρώνω για 'σένα και για 'μένα.
Και πως να ξεχάσεις
όταν σε μια στιγμή πλημμυρίζουν
κόκκινα δάκρυα την ψυχή;
Θα 'μαι πάντα εδώ
θα σε κοιτάζω από μακριά
σ' αγάπησα όσο κανείς
κι ας μην το ξέρει ο νους
το ξέρει η ψυχή σου και μου αρκεί
το ξέρουν τα μάτια σου και μου φτάνει.
Δεν πρόλαβα να σε δω να κλαις
για την καρδιά μου που ράγισε
μέσα στο χάος κεντούσες τα φτερά μου
μα δεν προλάβαμε
ήτανε μάτια μου αργά για εμάς
μα δεν ξέχασα κι ούτε μπορώ να ξεχάσω
ό,τι αγαπάς δεν έχει τέλμα
μη με ξεχνάς που πάντα σ' αγαπώ.
Πως να ξεχάσεις τα τριαντάφυλλα
π' ανθίζουν τον Απρίλη
και είναι κόκκινα σαν αίμα;
τα πέταλά τους πέφτουν
στη μάνα γη
σχηματίζοντας ένα όνομα
Στάθης .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
