| |
ζούμε σε ένα κόσμο φτιαγμένο πιο πολύ για να πεθαίνουμε
παρα για να ζούμε
και συνήθως ζούμε φρικτά
και πεθαίνουμε γελοία
το κουφάρι μας πετάγεται
σε πακεταρισμένη τροφή για κοράκια
ο κόσμος γεμίζει με σάρκα ξανά
μα έχει χάσει το πνεύμα του,
το χαμόγελο,
το συναίσθημα του,
όλα φαίνεται να 'ναι εντάξει
μα τα πουλιά κελαηδούν σπάνια
και τα παιδιά δεν ξέρουν να παίζουν
οι ενήλικες δεν ξέρουν να αγαπούν
και οι γέροι τρελαίνονται και πεθαίνουν μόνοι στα γηροκομεία
είναι άσχημο να το βλέπεις να εξελίσσεται,
να αποτελείς κομμάτι της θλιβερής πορείας
της ανθρωπότητας,
κανείς πλέον δε στοιχηματίζει υπέρ της,
και μεις συνεχίζουμε,
προσπαθούμε να γελάσουμε
μα μας πιάνουν τα κλάματα
κι αγκαλιαζόμαστε.
ανάβουμε τα τσιγάρα μας
και πίνουμε απ' το ίδιο μπουκάλι.
είμαστε χαμένοι,
μέρα με τη μέρα η φαντασία μας εξασθενεί,
νιώθουμε πως θα εξατσμισθούμε
και
θα χαθούμε στο κενό,
σαν το καπνό των τσιγάρων μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
