| |
[align=left][B][I]
*~* Τρέχω της ημέρας το πέρασμα *~*
Έχει μάθει ν' αλητεύει ο λογισμός μου
μέσα στο φανταστικό του χρόνου το καρτέρι
που θέλησες να με θάψεις ζωντανό
είδα με τα μάτια ανοιχτά ν' αστράφτει το μαχαίρι
για να μου κόψει τη λαχτάρα να σε δω
κι εσύ βρέθηκες να κοιτάς σαν θεατής το χέρι
στη μάχη κράτησες, ουδέτερη μια στάση
μα δεν κατάφερες να δεις τη δύναμη
το αποτέλεσμα που έχει, η μια και μόνο φράση.
Δεν θα γιατρέψει ο χρόνος τις πληγές
θα μείνουν ανοιχτές, στην αφασία
δεν έχουν άλλοθι οι ρέζιγες στιγμές
και του φανατισμού, αυτή η φιλοσοφία.
Μες στα λάθη μου ψάχνω να βρω το μυαλό μου !
Τρέχω της ημέρας το πέρασμα ξωπίσω της
είναι άγριο κι ανελέητο το κυνηγητό μου
στις παρυφές της οροσειράς γιγαντώνω με
να σε κρατήσω λίγο πριν το δειλινό στο μυαλό μου.
Κι όλες τις στιγμές φυλάω, τις ιδιαίτερες
που δεν είναι ίδιες σαν τις χθεσινές
λούζομαι της μέρας τις ματιές σου τις τέλειες
και αναπλάθω καινούργιες προσμονές.
Το θέμα είναι, ότι όλοι έχουμε κάτι μοναδικό
που το ξαίνει το ξεχωριστό κι αληθινό
κι αποθηκεύετε στον σκληρό πυρήνα
μέσα στων αλγορίθμων την αναδρομή
στη βασική δομή της συνάρτησης.
* * Nikos D. Stoforos * *
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
