|
| Ματωμένος ουρανός | | | Μπλεγμένος σε λειβάδια ονείρων,
έψαχνες να βρεις τη δική σου κρυψώνα,
της αγάπης,της φιλίας,κι άλλων θρύλων,
μα σε μια άκρη της καρδιάς μας έφερες χειμώνα…
--
Μας έχασες σαν βρήκες τ’όνειρό σου,
ενός παραμυθιού το μαγικό χαλί,
μας έδιωξες από τον ουρανό σου,
μετα σε τύφλωσε η βροχή…
--
Α,ρε φίλε,αδερφέ,ματωμένε ουρανέ,
ήταν πολύ βαθύ τελικά το μυστικό σου,
το ψέμα αυτό που λάτρεψες
μας στέρησε απ’το φως σου,
η ιστορία μας απλά μικρών παιδιών φωνές,
μικρών παιδιών σιωπές…
--
Στο δρόμο σου χαθήκανε πολλοί,
στην απέραντη τούτη φυγή,
μια δοκιμή ήταν αρκετή,
μα δεν αξίζει φίλε μια ζωή…
Λεων
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | |
| Λέων | | |
|
ΒΥΡΩΝ 26-09-2015 @ 00:22 | ::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ 26-09-2015 @ 00:37 | ::theos.:: ::theos.:: | | **Ηώς** 26-09-2015 @ 00:56 | μικρών παιδιών φωνές, μικρών παιδιών σιωπές…
::hug.:: πολύ καλό Λεωνίδα!!!!!!! | | βενετσιάνικη. μάσκα 26-09-2015 @ 03:55 | Η γραφή σου φυσικά Λεωνίδα εξέχει! Η ομοιοκαταληξία, για παράδειγμα, απλώς συμβαίνει και αφήνει τον λόγο να τρέξει, δεν είναι αναγκαστική, απλά και μόνο για να βγει ένα ποίημα.
Επίσης, σε πρώτη ανάγνωση το ποίημα σου ξεγελάει -τουλάχιστον εμάς τους άπειρους αναγνώστες ;). Έχει όμορφες λέξεις, όπως λιβάδια, όνειρα, αγάπες, φιλίες, παραμύθια και μαγικά χαλιά, που κρύβουν τις άλλες, τις στενάχωρες λέξεις...κρυψώνα, χειμώνα, έδιωξες, ψέμα.
Λοιπόν, είπα πολλά, αλλά πραγματικά με άγγιξε πολύ αυτό που διάβασα!
Αυτό είναι το ωραίο με την ποίηση, ότι είναι όμορφη ακόμα και όταν δεν είναι...
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Μας έχασες σαν βρήκες τ’όνειρό σου
το ψέμα αυτό που λάτρεψες
μας στέρησε απ’το φως σου
μια δοκιμή ήταν αρκετή,
μα δεν αξίζει φίλε μια ζωή…
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Καλό βράδυ | | rania.foka@yahoo.co.uk 26-09-2015 @ 12:10 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | Πετρίδης Λεωνίδας 27-09-2015 @ 08:38 | ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια ::smile.:: ::hug.:: | | |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|