| |
αραγε οι νεκροι
ακουν τις σκεψεις των ζωντανων...?
καπως, καπου με νιωθεις
η οι σκεψεις μου απλως
φλερταρουν με την ανυπαρξια...?
Σε αναζητω ξερεις...
σαν ενα κομματι καρδιας που λειπει...
οσο καλα και να λειτουργουν ολα
εκεινη η στραπατσαρισμενη βαλβιδα
παντα αφηνει λιγο πονο να περασει...
Περασαν χρονια..
μα η μορφη σου πισω
απο μυριαδες πεπλα
παλι ξεπηδαει μεσα στο κεφαλι μου...
παντα μπροστα στις συναυλιες των σκεψεων μου..
των ονειρων που χανονται.
Βουταω τα χερια στην μπογια
και σβηνω τα μαυρα γραμματα
απο τους τοιχους..
καθε βραδυ τα σκαλιζουν οι εφιαλτες μου..
στιβουν μελανι απο την ψυχη μου..
εχω αρκετο αιμα στο αλκοολ μου...
ομως ο πονος μου επιπλεει..
σβησε σε παρακαλω...
η νοσταλγια ζευγαρωνει με την ενοχη..
εξαπλωνεται σαν πυρκαγια...
δεν εχω αλλες αντοχες...
εχουν περασει χρονια...
πρεπει επιτελους να μαθω...
τι εισαι...?
ο φυλακας αγγελος μου..
η οι παραισθησεις που επιπλεουν στο
ποτηρι μου....
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
