Αγγίζω απόψε του μυαλού σου την αγκύλη
ψάχνω μέσα στων σκέψεων τα απομεινάρια
ίσως στο βυθό σου να βρώ το σπάνιο κοχύλι
η στ'αμπάρι της καρδιάς σου τα φυλαχτάρια
αναρωτιέμαι αν εσύ κράτησες κάτι δικό μας
που να θυμίζει τους ουρανούς γαληνεμένους
εκεί που φώλιαζε της αγάπης το μυστικό μας
στα πουπουλένια σύννεφά του ερωτευμένους
σήμερα οσμή κλεισούρας γύρω σιγή σκοτάδι
η πόρτα της καρδιάς κλειστή κι αμπαρωμένη
τ'αχνάρια της φυγής διάφανο ορατό ψεγάδι....
ξημερώνει ακόμη μιά έρημη Κυριακή θλιμμένη.
αναρωτιέμαι αν εσύ κράτησες κάτι δικό μας
που να θυμίζει τους ουρανούς γαληνεμένους
εκεί που φώλιαζε της αγάπης το μυστικό μας
στα πουπουλένια σύννεφά του ερωτευμένους
...Πάει κι αυτή η Κυριακή και η χαρά μας πάει
ήτανε τόσο βιαστική, όπως και κάθε Κυριακή
που πριν τη ζήσουμε, περνάει...
(Λ. Παππά- Γ. Αργύρη) https://www.youtube.com/watch?v=7o04juxUYhU