| |
Ξεχασαμε να μιλαμε
Δεν "μαθαμε" ακομα, παρα τα συνεχη παθηματα
το "πως θυμομαστε"..
Μια ερωτηση που μαλλον απευθυνει
μονο ενας μεγαλος που μετραει
την ψυχη με τους μαηδες
και αδιαφορωντας μονο για την αποκριση
τη δικη της
Και πως το να μιλαμε ουσιαστικα
μεταξυ μας και μονοι, δεν αφορα την καλυψη
και ανεπαρκεια βασικων αναγκων -ως προς την επιβιωση-
οπως μαλλον θαλεγε, μονο ενα παιδι
Αλιμονο: αν η ζωη μια αδιακοπη εκκρεμοτητα
Απο ερωτα αρχιναμε να μιλαμε
μαθαινουμε να προσγειωνομαστε.. να περ' παταμε..
Και απο ερωτα χανομαστε, χανουμε τα λογια
και ψαχνοντας το φως, καπου εκει ισως
ο,τι εχει την χρησιμοτητα του σημαδιου
θριμμα το κανουμε για τα πουλια..
διχως "να", νιωθουμε..
Oρμωντας -σαν σκονη στον ανεμο- μπροστα
Αχορταγοι μονο, απο τον ακατανικητο που εννοησε
και ο Πλατωνας
Και ο Θανατος ο ιδιος
30.9
Kαι η λεξη
που για να τον περιγραψει -
ανευρετη
στην σιωπη υπαρχει
Και η γατα
πανω μ(ας)
με μονο την παρ ουσια της
ασκει την μαγεια -
της φυσικοτητας
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
