Αδάμαστοι ορίζοντες μιας παστρικιάς νοθείας
με ματωμένα κέρματα και βρώμικους παράδες
πόρωση ως το κόκκαλο μιας άκαμπτης ευθείας
αθώες παιδικές ψυχές μονάχες χωρίς μανάδες
της κόλασης τα σίδερα να κάψουν να πυρώσουν
για του φονιά το έγκλημα του εκδικιτή τα "θεία "
απ'του βυθού το στόχαστρο κορμιά δεν θα σώσουν
της πίκρας κρασοπότηρο του χρόνου συγκυρία
κάποια μοίρα ξελόγιασε της ατυχίας το"πλήγμα"
κι ορθώθηκε μ'ανάστημα στης θάλασσας τα βάθη
έγινε τ'αλάτι του νερού ματωβαμένο στίγμα....
πισθάγκωνα σταυρώθηκαν σαν του χριστού τα πάθη
δυό σκέψεις αλλάξαν διαδρομή δυό όνειρα πατρίδα
κι οι άνεμοι σουρώσανε της άμμου τα ψηφίδια....
στου χωμάτου το σωρό σκούρο αίμα η κηλίδα
μιας κοινωνίας βάρβαρης τριμμένα πριονίδια .....
