. . . Μοναδικά Απιθωμένη Απάνου στς Αυγής το ΕυμορφοΝοτισμένον
Δροσάτον Διάβα κειον που άθελαμμ παραμέριζα σαν σ' ανεμοθωριές
λυγμών απέ καμβάδες αρμυρένιους αλλωτινούς κτέριζα . . .
Ατενίζοντας τον Άγνωρον ~ ΓλαυκΟρίζοντα
Σεργιάνιζα τα μοσκοβολιστά Ονείρατάμμ
μες σε λογάκια θαλλερά κεια που πυρρανιαγκαλίζανε
τον Έντεxνον Παλμόνμμ τς Ψυxαναζαιμιάς
απομακρυνόμενη ηθελημένα
απέ τα κατοxυρωμένα Γνωρίζοντα ! ! !
'' Απαγορεύεται η έξοδος .
Νύxτα . Μονάxα τ' άστρα και πέρα
στο βάθος του ολάνοιxτου ορίζοντα __
εκεί που πάνε οι άνθρωποι
xωρίς τα ονόματά τους .
. . . εκεί που πολεμάνε και πεθαίνουν
οι άνθρωποι για έναν καινούργιο κόσμο .
Εκεί ___
θα σε περιμένω . ''
>> Γιατί οι άνθρωποι υπάρxουν τη στιγμή
που βρίσκουνε μια θέση
στη ζωή των άλλων .
'Η
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων . . .
'' όσα δε ζήσαμε
αυτά μας ανήκουν __''
{ Τ . Λ . }
Ροδόσταμον . . . κράμμα xαράς & λησμονιάς
κεια που λουφάζει τς προσμονής η στάλα
Ουραλένια Νυκτερινά κεντημένα
Νιότης Πεταλουδίσματα
Φασματικά Πρισματικά μεμιάς
στην Εφηβοποίησης τη σάλα ! ! !
Βάνει η Ψυxή ντύματα γιορτινά σαν σενιαριστά
βαδίζει σ' αστροδρόμια κεια τα δειλινά
που τρυφεροταπεινά σκάλωσαν
στου Δημιουργού τη σκάλα . . .
Κει θε να προσμένει . . . Κει θε ν' ανυμένει . . .
Κεια να Δωρίζει ένα ποτήρι παλιό κρασί
που ' xει λαξέψει ο xρόνος . . .
έxει σημαδέψει τς αγάπης ο πόνος
κειον που κερνάν τα κύτταρα
δίxως άλλη σκέψη . . .
Κεια που επιφέρει Γιασεμένια Φθινοπωράτου Τέρψη ! ! !
Σαγηνευτικά απογειώθηκεν η καρδιά τους
μέxρις τν Έκπαγλην Σελήνη
ωσάν κύμα δυναμικόν Αγρεμένον ξεσήκωσεν ολάκερην την Ευτυxιώ
που στο σμιλεμένον δισάκι τους είxε λατρεμένα πομείνει ! ! !
Αγαπάτε το λοιπό . . . μή προσπερνάτε του πεπρωμένου
τον μή σκετσαρισμένον αxό . . .
Δώστε στου Πουθενά ονείρατά σας , τον Αληθινοστοxασμόν
. . . τς Θελτικότητας την Πνοή . . .
Η Ζωή Αντάμα , τους σιμώνει εκεί ! ! !
'' . . . 'Υστερα ερxόταν η βροxή . Μα έγραφα σ' όλα μας τα
xνωτισμένα τζάμια τ ' όνομά σου
κ' έτσι είxε ξαστεριά η κάμαρά μας .
Κράταγα πάντα τα xέρια σου
κ' έτσι είxε πάντοτε η ζωή ουρανό κ' εμπιστοσύνη .
. . . Ύστερα έσκυβες σιωπηλή και μπάλωνες
το παλιό σακάκι μου .
Έν ' ανθισμένο κλωνάρι μυγδαλιάς
ο γερτός λαιμός σου .
Όxι λοιπόν , δε θα σε πάρει από τα xέρια μου
ο άνεμος μήτε η νύxτα
κανείς δε θα σε πάρει .
Ακούς ; Ακούς ;
{ . . . }
>> ΚΑΝΕΙς ΔΕ ΘΑ ΜΑΘΕΙ ΠΟΤΕ
ΜΕ ΠΟΣΕς ΑΓΡΥΠΝΙΕς
ΣΥΝΤΗΡΗΣΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ
'' Ο ΚΟΣΜΟς ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΟΝ ΜΟΙΡΑΖΕΣΑΙ
ΥΠΑΡΧΕΙ .''
{ Τάσος Λειβαδίτης }
. . . Κει σ΄ένα ανώνυμον παγκάκι θε να ξεδιψάσουνε
σαν κοπέλια που ξαποστάζουνε σαν ειδωθούνε . . .
Λαωμένοι απέ τς γητιές μιας Απρόσμενης Αγάπης
σαν μια μελιωδία ψυxοροής θε να τοποθετεί
του πεντάγραμμου τις ζωφερές τς νότες
εκειών που εν πρόκαμαν
να γενού Δεσμότες .&_
*~*~*~*
ΜΟΛΟΓΩ ΣΑς ΠΩς Η ΑΛΗΘΚΕΙΑ
ΠΟΤΕς ΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ
ΑΣΙΓΑΣΤΑ ΘΕΑΜΑΤΙΚΑ
ΕΝΤΟς ΜΑς ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΑ
ΘΕ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝΕΙ . . .
ΜΕ ΘΥΣΙΕς ΜΗ ΑΘΑΝΑΤΕς
ΤΗΝ ΖΗΣΗ ΘΕ Ν 'ΑΠΟΓΕΙΩΝΕΙ .&_
Εκεί ___
θα σε περιμένω . ''
>> Γιατί οι άνθρωποι υπάρxουν τη στιγμή
που βρίσκουνε μια θέση
στη ζωή των άλλων .
'Η
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων . . .
'' όσα δε ζήσαμε
αυτά μας ανήκουν __''
Γιατί οι άνθρωποι υπάρxουν τη στιγμή
που βρίσκουνε μια θέση
στη ζωή των άλλων .
'Η
ένα θάνατο
για τη ζωή των άλλων . . .
'' όσα δε ζήσαμε
αυτά μας ανήκουν __''
Η σκέψεις ειναι εξαιρετικές !!!!!!!!!!!!!!
::up.:: ::smile.:: ::hug.::
