Μια παρένθεση στης νύχτας το τετράγωνο
για να συσφίξει μέσα της τη μοναξιά μου
λίγη ζεστασιά στο πυκνό σκοτάδι τ'άγονο
στ'ονείρου τη χαραμάδα βαθιά στεναξιά μου
έξω σφυρίζει ο άνεμος παράξενους σκοπούς
του κεριού η ανάσα αδύναμη τρεμοπαίζει....
γκρίζες σκιές στους τοίχους τους σκυθρωπούς
κι η σκέψη αλήτικα γυρνά με ατσαλένιο γρέζι
ένα χάδι στη ράχη του χθές δυό δάκρυα κέρασμα
ένα παλιό μας ταγκό στο χορό της βροχής....
στίχοι ασήμαντοι στίχοι στου χρόνου το πέρασμα
γεύση πικρίας στα χείλη,σημάδι μιας εποχής
κιτρινιασμένες οι σελίδες της καρδιάς μου....
κι οι αντοχές της κρόσια που ανεμίζουν...
χιλιάδες θρύψαλα στο πάζλ της βραδιάς μου
του νού το φλοιό ,άγαρμπα γρατζουνίζουν....
