| |
Κάποια μέρα..
Σε κάποιο σκίρτημα του δείκτη.
Σείς οι ανθρωπόμορφοι σκώλυκες.
Με μιάς θα αφανιστείτε.
Περνούν οι μέρες.
Σιμώνει το δρεπάνι του καιρού.
Ορκίζομαι.
Κάποια μέρα..
Κάφτρα θα γενώ στο νού σας,
Να τον κάψω. Πύρινες ωδές,
Ελευθερίας θα λαλούν οι εκδικητές.
Κείνει που σας κουβαλούσαν,
Χρόνια σα σαμάρι.
Πληγέντες και δαρμένοι,
Δαγκώνουν τα δεσμά τους
Και τα σπάνε.
Ορκίζομαι.
Κάποια μέρα..
Πεθαίνοντας θα ελπίζω.
Η στερνή πνοή μου.
Το στερνό αέρος τετραγωνικό.
Θύελλα, τυφώνας, καταιγίδα
Να γενεί. Το τέλος σας θα φέρει το όνομά μου.
Ορκίζομαι.
Κάποια μέρα..
Στο δρόμο για το τελικό φευγιό μου.
Το γέλιο σας ειρωνικό.
Μα ο άδης δεν θα με χωρά.
Θα συστρατεύσω τους νεκρούς.
Ψυχές παγιδευμένες.
Να ζήσετε την κόλαση
Που φοβερίσατε γεννεές
Με τις γραφές σας.
Για το χρυσό που απ' το αίμα κοκκίνησε.
Ορκίζομαι.
Ορκίζομαι.
Το στόμα μου σφηχτά κλειστό.
Στα δόντια την ταυτότητα.
Τάχα νεκρός να σας γελάσω.
Ορκίζομαι.
Το χώμα μου, το χώμα σου,
Να καθαρίσω, σπόρο να φυτέψω.
Στο πότισμα εκείνοι να πνιγούνε,
Μα εσύ και εγώ να ανθίσουμε.
Ορκίζομαι.
Γ. Σ. Αλεξάνδρου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
