Λίγο πρίν το σούρουπο κι ο ήλιος λάμπει
γέρνει αργά-αργά στης δύσης την αγκαλιά
μιά χρυσοκόκκινη ομορφιά έχουν οι κάμποι
η φύση πίνει το φθινόπωρο γουλιά-γουλιά
αποχρώσεις που χρυσώνουν τα ονειρά μας
το δέλεαρ της ψυχής ταυτισμένο με το χρώμα
μέσα στην όλη πανδαισία βουτά η χαρά μας
ντύνει με πορφυρό μετάξι το δικό μας σώμα
αγκαλιασμένα κορμιά στων φύλλων το χαλί
μάτια βυθισμένα στο πέλαγος του πάθους
χείλη ενωμένα δίνουν καυτό ερωτικό φιλί....
παιδιαρίζουν με καμώματα ενάντια του λάθους
τ'αεράκι παίζει κρυφτό με τα πεσμένα φύλλα
το δειλινό βαφτίζει τον ήλιο στα"νερά"του
μια απαλή γλυκιά φθινοπωριάτικη ανατριχίλα
ο έρως ζαβολιάρης με τα τερτίπια τα πονηρά του.
Γεια σου Έλενα.
...Λίγο πριν το σούρουπο κι ο ήλιος λάμπει
γέρνει αργά-αργά στης δύσης την αγκαλιά
μια χρυσοκόκκινη ομορφιά έχουν οι κάμποι
η φύση πίνει το φθινόπωρο γουλιά-γουλιά...
Υπέροχο ποίημα με πανέμορφες φθινοπωρινές εικόνες!!!
Σ΄ ευχαριστώ πάρα πολύ και για τα καλά σου λόγια .
::theos.:: ::hug.:: ::theos.:: https://www.youtube.com/watch?v=cHzCadshju0
