| |
Στην άκρη η αγάπη και κάτι πράγματά σου,
τελικά δεν κράτησε για πολύ το συναίσθημα αυτό.
Σπασμένο κατάρτι, έγινε η αγκαλιά σου,
και η σιωπή σου βάρκα που χάθηκε στο εγώ.
Όλα στη μέση μείνανε, τα φώτα πάλι ανοίγω,
ξύπνιος να μείνω ως το πρωί, δίχως να ονειρευτώ.
Οι υποσχέσεις.. γίναν αναμνήσεις,
οι όρκοι.. αναπάντητες κλήσεις..
και στον θυμό πνίγω στιγμές που φτάναμε στο θεό.
Mε ξέχασες..
και μ’ αφησες κλεισμένο στην απουσία σου,
ματώνει το φεγγάρι δίχως την παρουσία σου.
Mε ξέχασες, το τρένο του "μαζί" πάλι έχασες.
Με ξέχασες..
και τα όνειρα έσβησες σαν βιαστικό τσιγάρο,
δεν ξέρω πιά τι να αφήσω και τι να πάρω.
Με ξέχασες, με κόκκινο την ζωή μου προσπέρασες.
Στην άκρη ληγμένα "θα γυρίσεις" και οι κρυφές συναντήσεις.
Αφου δεν άντεχες να το ζήσεις ..γιατί το προκάλεσες; και σχέδια μου χάλασες..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
