| |
Πρόλογος
Διαβάζοντας και προσπαθώντας να καταλήξω σε διάφορα συμπεράσματα, μιας και στην ουσία για εμένα πρώτα από όλα αυτό έχει αξία στην ανάγνωση κάποιου γραπτού, πόσο μάλιστα σε ένα κείμενο το οποίο έχει να κάνει με την «ανάλυση» και την προσπάθεια, να μεταφραστούν με κάποιο απλό και κατανοητό, όπως εγώ αντιλαμβάνομαι που έχουν να κάνουν με κείμενα και κανόνες μέσα από τα πιστεύω της Θρησκείας μας και των κειμένων της, κατάλαβα το πόσο επικίνδυνο μπορεί να είναι το να μεταφράσεις κείμενα που δεν είναι ή καλύτερα από-κοπές κειμένων και αποδόσεις, που κάποιος μπορεί να παρανοήσει σε άγνοια αυτών, ή να κάνει μεγάλα και τραγικά λάθη .
Αναρωτήθηκα πολλές φορές και από μικρή ηλικία, ποιος μπορεί να ήταν ο Κύριος και Ιησούς Χριστός μας για εμάς τους Χριστιανούς και Ορθόδοξους με απλά λόγια, τους εν τω Χριστό Κοινωνία και στους πιστούς της Ελληνικής και όχι μόνο Ορθόδοξης και Χριστιανικής Πίστης όπως ακριβώς την αντιλαμβάνεται ο απλός και Χριστιανός Ορθόδοξος άνθρωπος , οποιασδήποτε ηλικίας και αν είναι αυτός . Ερωτήματα που ακόμα και σήμερα και μπορεί και άλλοι μαζί με εμένα, να τα θεωρούν αστεία και σίγουρα να μπορεί να θέλουν να πάρουν και κάποιες απαντήσεις, είτε αυτές είναι απλές είτε περισσότερο πολύπλοκες . Η απάντηση μπορεί να μην δοθεί και ποτέ αλλά το ερώτημα καλό είναι να αιωρείται ; Νομίζω πως όχι , αλλά και πάλι εγώ δεν είμαι αυτός που θα σας το απαντήσει αυτό το τεράστιο από όλες τις απόψεις ερώτημα, αξίζει όμως να το προσπαθήσω .
Ο Λόγος του Κυρίου
Ποιός είναι ο Λόγος του Κυρίου μας , και τι μας λέει ; Πολλές φορές μου φάνηκε πολύ μα πολύ απλό και άλλες με έβαλε σε σκέψεις, σε βαριές γεμάτες Πειρασμούς και ψυχοφθόρες σκέψεις, όπως λ.χ. να αναλύσω Γραφές και αποσπάσματα τα οποία ίσως και για μεγαλύτερους σε ηλικία από εμένα να είναι δύσκολο να μεταφραστούν και να αποδοθούν με απλά λόγια ή σκέψεις . Να δοθεί μία απάντηση προσεγμένη για τον κάθε έναν από εμάς ακόμα ποιο δύσκολο μου φάνηκε και μου φαίνεται και ακόμα σήμερα . Η καλύτερη απάντηση στο ποιος ήταν λοιπόν ο Κύριος και Ιησούς Χριστός μας και που είναι και χριστός στο να τον μεταχειριζόμαστε, δηλαδή με ευκολία και να μιλάμε για αυτόν, όποτε εμείς το θελήσουμε, με μία λέξη, θα ήθελα να μου επιτραπεί, θα τον ανέφερα Όν . Αν πάλι δίναμε μία απάντηση όπως ο Κύριος Ιησούς Χριστός είναι ο γεννηθείς από την Παρθένο Μαρία και με επίγειο πατέρα τον Ιωσήφ καθώς και πνευματικό του, αντιλαμβανόμαστε το πόσο δύσκολο θα ήταν και πόσο επικίνδυνο αν κάποιος εκ του πονηρού μας ζητούσε απαντήσεις . Θα έπρεπε να γνωρίζαμε, και πόσο άλλο επικίνδυνο πράγμα είναι αυτό, να λέμε δηλαδή ότι πραγματικά γνωρίζουμε, θα έπρεπε λοιπόν να γνωρίζουμε να του δώσουμε απαντήσεις και αν ήθελε να φτάσουμε μέχρι της αρχής του γενεαλογικού του δέντρου τι θα κάναμε ; Θα έπρεπε να έχουμε κλειστεί σε μία βιβλιοθήκη για εκατοντάδες χρόνια και να αποστηθίζαμε όλες τις Γραφές στο όνομά Του, μα δεν θα ήμασταν τότε εκεί να του απαντήσουμε, δεν θα διαβάζαμε τα μαθήματά μας, αλλά θα ήμασταν όλη μέρα με την Αγία Γραφή ή την Καινή Διαθήκη ή την Παλαιά Διαθήκη και θα έπρεπε να διαβάζουμε τόσο μα τόσο πολύ για να γνωρίζουμε να απαντήσουμε σε αυτόν το πονηρό, που θα θέλει να μαυρίσει την καρδούλα μας, που ούτε χρόνο για να φάμε δεν θα είχαμε .
Είναι Αλήθεια όμως, ο Κύριός μας γεννήθηκε, ναι, από την Μαρία Παρθένο όπως και βαπτίστηκε την Θεοτόκο μας, και είχε και πατέρα τον Ιωσήφ, που Αγίασε με την δυνατότητα να είναι Σύζυγος, στην πορεία αυτή της γέννησης του Κυρίου μας, και Ναι «μαγικό τρόπο» γεννήθηκε και συνεχίζει να γεννιέται ακόμα και σήμερα, σε όλο τον κόσμο, και στο τελευταίο μικρό και με έναν κάτοικο χωριό η πόλη, που ασπάστηκε την γέννησή Του, τη σταύρωση, την θανάτωσή Του και την Ανάστασή Του την Τρίτη μέρα όπως και από ότι γνωρίζουμε, σώζονται γραπτά με την αναφορά αυτού . Και δεν είναι ψέμα ότι κάθε μέρα γεννιέται και ίσως και σταυρώνεται από άλλους μαζί και από εμένα, και με την Αγάπη του μας δίνει το κουράγιο και τον βλέπουμε να Ανασταίνεται, και με την βάπτισή Του, μας γεμίζει κουράγιο και δύναμη να συνε-χίζουμε κάθε μέρα, όσο σκληρή και να είναι, το ίδιο όπως καμιά αναφέρουμε δικό του Γολγοθά.
Έτσι με την γέννησή του, θέλει να γεμίσουμε με όλη μας την ψυχή μας την Αγάπη που ουσιαστικά ήρθε για να φέρει σε αυτό τον κόσμο, και με την Γέννηση, και με την Σταύρωση, και με την Ανάστασή Του αλλά και παρακολουθώντας και γνωρίζοντας το τι ακολούθησε όλη Του την Ζωή για εκείνους που σκοπός τους ήταν να θυσιαστούν με τον Θάνατό τους για εμάς αλλά προπάντων για εμάς που ακόλουθοι γίναμε με την εμφάνισή του στην Γή και δίνοντάς όλα αυτά τα καλά και άσχημα μαζί, μιας και όλοι δεν γίναμε ακόλουθοί του δυστυχώς, ακόλουθοι της Πίστης που μας μιλάει πρώτα και πάνω από όλα και ως το τέλος για Αγάπη . Αυτό όμως δεν θέλησε να το κάνουμε σε καμία περίπτωση και με το ζόρι, με το μαστίγιο αλλά παρά μόνο με την Αληθινή και με δική μας απόφαση θέληση .
Κατέληξα λοιπόν σε βασικά συμπεράσματα, και ας μου επιτραπεί και πάλι, προσδοκώντας να διαβάσει κάποιος αυτά εδώ τα γραμματούλια, που ενώνοντάς τα κάνουν λεξούλες, και οι λεξούλες προτάσεις, και οι προτάσεις νοήματα και από τα νοήματα να μπορέσω τελικά να καταλάβω και εγώ μαζί σας, ότι πάνω από όλα ο Κύριος και Ιησούς Χριστός μας ήταν ανθρωπος πάνω από όλα Θαρραλέος, και με τη φώτιση που του δόθηκε και δικαιούταν ως και Υ-ιός της Μαρίας και Παρθένου Πανάγιά μας και Μητέρα όλων, με την φώτιση αυτή πρώτα από την μητέρα του και έπειτα και από τον πατέρα του, την φώτιση αυτή που σαν λάμπα που πολλές φορές παρομοιάζουμε σε παιδιά ή σαν παιδιά πάνω από το κεφάλι του, την Σύλληψη δηλαδή όπως και έγινε αυτή, το Φώς ας πούμε της Αλήθειας και της Αγάπης που ακόμα και μέχρι σήμερα μπορεί, χάρη σε όλους τους απανταχού Χριστιανούς και Ορθόδοξους της εν Χριστό Υιό Θεού Εκκλησίας πιστούς . Του ήρθε δηλαδή η ιδέα να μας μιλήσει για την Αγάπη και τα Θαύματά της, και ποιος δεν υποστήριξε ότι η Αγάπη κάνει Θαύματα ; Και με το αποτύπωμά Του, την Σταύρωσή Του, κοινός, και λίγο αργότερα με την επανεμφάνιση, την Ανάστασή Του κοινός, το αποτύπωμα δηλαδή, το σημάδι Του δηλαδή που κάθε χρόνο και Προσδοκούμε και Κάθε χρόνο το Κάνει με την Εμφάνισή του στις καρδιές όλων με το Μέγα και δοξασμένο Πέρασμά του από το 0, το σημείο 0 της Γέννησής Του δηλαδή έως και σήμερα, Ανασταίνοντας και Θυμίζοντας ότι ακόμα είμαι εδώ, και σας ευχαριστώ που Μου δείχνεται την Αγάπη σας, και θυμίζοντάς μας ότι με την Αγάπη και μόνο με την Αγάπη και την πίστη σε αυτή μπορούμε και υπάρχουμε ακόμα . Η Αγάπη λοιπόν, αυτή γεννάει και μόνο, δεν μπορεί να σκοτώσει, και ούτε να σκοτωθεί, και Πιστεύω Ακράδαντα ότι ο Κύριός μας το έχει αποφασίσει, ότι έστω και ένας να έχει μείνει επάνω στην γη που ακόμα αληθινά αγαπάει, δεν θα χρειαστεί να κατέβει για να μας τα ξαναμάθει από την αρχή . Αλλιώς πώς θα μας έδειχνε την αγάπη Του ;
Αγάπη – Αγαπάω - Αγαπώ
Προσπαθώντας τώρα α καταλάβω και εγώ τι είναι η Αγάπη, κατέληξα αργοπορημένος αρκετά, ότι είναι ένα συναίσθημα .
Δεν μετριέται, δεν υπολογίζετε, φαίνετε άλλες φορές και άλλες όχι, δίνει κουράγιο, σκοτώνει και σκοτώνεται, μοιράζει αλλά δεν κατακτιέται, άλλες φορές καταφέρνει πολλά και άλλες όχι, άλλες φορές πονάει πολύ και άλλες μόνο λίγο .
Ο υιός λοιπόν της Μαρίας, ο άνθρωπος λοιπόν, πόνεσε από αυτό, ο Υιός όμως του Κυρίου μας μέσα από την Αγάπη που δίδαξε, προσπάθησε, όχι όμως με την Θανάτωσή του Του Ίδιου αλλά δείχνοντας και καταφέρνοντας μέσα από το Λόγο Του που άφησε το αποτύπωμά Του μέσα από γραπτά, αν σώζονται και αν δεν σώζονται μέσα από τα στόματα των δικών Του ανθρώπων και Συνοδοιπόρων, να μας δείξει το τεράστιο νόημα της Αγάπης, μπορεί να έρχεται και να το αντιλαμβάνεται κάποιος λίγο ανάστροφο, δηλαδή με τον Θάνατο και την σταύρωση, με την απώλεια δηλαδή μιας ζωής, θα μας δείξει κάποιος το αληθινό μέγεθος της Αγάπης του; Όχι βέβαια, αυτού του τύπου οι δολοφονίες και ίσως κάποιος άλλος θα έλεγε αυτοκτονίες δεν είναι πράγματα αποδεκτά από κανέναν. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αφαιρέσει κανενός τη ζωή, πόσο μάλλον τι δική του . Τότε γιατί ο Κύριος επέτρεψε να σταυρωθεί ο Υιός ; Το έκανε; Πέθανε ο Ιησούς Χριστός μέσα μας; Όχι βέβαια . Είναι αυτό η ψυχική Θανάτωση του πνεύματος; Ίσως .
Αγάπη είναι να αδιαφορούμε για τον πλησίον μας; Αγάπη είναι να φοβόμαστε να μιλήσουμε για τον Αρχιερέα του Κακού τον Αντίχριστο; Αγάπη είναι η ταπείνωση; Αγάπη είναι η συγχώρεση; Αγάπη είναι να μην βλέπεις σήμερα πιο πέρα από την μύτη σου; Αγάπη είναι να κατηγορείς τους άλλους; Αγάπη είναι να κατηγορείς τον ίδιο σου τον εαυτό; Τι είναι λοιπόν αυτό το μαγικό που μας Δίδαξε και έως και σήμερα, όπως μάθαν και «μετέφεραν» ή «μετέδωσαν» , όλοι από εκείνη την ημέρα ακόλουθοί Του και ονομαζόμενοι από τα γραπτά Ιερείς,Απόστολοι, Δάσκαλοι, Προφήτες και απανταχού της γης Κληρικοί και Πατέρες που έως και σήμερα ακόμα παλεύουν για το ίδιο πράγμα .
Η Αγάπη λοιπόν είναι ένα συναίσθημα που ακόμα και σήμερα είναι δύσκολο να από-δοθεί με λόγια, πόσο με πράξεις που όλοι μας τυραννιόμαστε από άλλα διάφορα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας και όμως ακόμα και έτσι, με όλα τα οικονομικά, οικογενειακά, ψυχικά για άλλους και πόσα ακόμα προβλήματα συνεχίζει μέσα από το θαυματουργό της Άγιο Πνεύμα να υπάρχει .
Αγάπη λοιπόν . Ας ξεκινήσουμε από τον ίδιο μας τον εαυτό, αυτό καταλαβαίνω και αυτό νομίζω ότι λεν και οι Πατέρες τις Εκκλησίας μας, ότι πρώτα να κοιτάμε το δικό μας το κούτσουρο στο μάτι και μετά να βλέπουμε το αγκαθάκι στου αλλουνού, δηλαδή με ποιο απλά λόγια «Αγάπα τον πλησίον σου ως και εαυτό» και πώς να Αγαπήσουμε τον πλησίον μας όταν δικαιολογούμε το κούτσουρο στο δικό μας μάτι δεν συγχωρούμε το αγκαθάκι στους φίλους, στους αγνώστους, στου συγγενή και ούτω ο καθ’εξής . Και για να πονηρευτούμε και λίγο , Αγάπα στο τέλος και τον εαυτό σου ως τον πλησίον σου .
Ερμηνεύοντας λοιπόν το τι είναι να αγαπώ τον εαυτό μου ως πλησίον μου , νοιώθω σαν να κάθομαι μπροστά σε έναν καθρέπτη, να με κοιτάω και να μπορώ να βγάλω ίσως συμπεράσματα, να κρατήσω το χέρι του σαν να γνωριζόμαστε για πρώτη φορά, να προσπαθήσω να ακούσω απάντηση απάντηση ρωτώντας τον «Με Αγαπάς Θανάση;» και ο Θανάσης να μου χαμογελάει ! Πάμε τώρα στην μητέρα μας, τον πατέρα μας, την αδερφή και τον αδερφό μας, τον γείτονά μας, τον περαστικό και άγνωστο και άγνωστο σε εμάς ˙ σήμερα πλέον μπορούμε να μιλάμε για αυτόν τον Άγνωστο (ας βάλω και το Άλφα με κεφαλαίο εδώ) μπορούμε να μιλάμε για τον άγνωστο που ακούμε και βλέπουμε ή βλέπουμε και ακούμε, μιας και αυτό εγώ ακόμα δεν έχω καταλάβει τι γίνετε πρώτα, μέσα από το ραδιόφωνο ή την τηλεόραση και το ανάποδο . Τον Αγαπάμε; Πολύ δύσκολα αφού σήμερα όλο και περισσότερες φιγούρες ανθρώπων εμφανίζονται σε διάφορα σημεία, με μέσα οπτικοακουστικά και μας λένε διάφορα . Με λόγια ή πράξεις που σε άλλα είμαστε σύμφωνοι και σε άλλα όχι, ή και άλλες φορές γυρνάμε την πλάτη και δεν θέλουμε να ακούσουμε αυτό τον άγνωστο και δημιουργούμε ένα συναίσθημα αδιαφορίας, δηλώνοντας έτσι το παρών στην πράξη του σκεφτόμενοι πρώτα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και στην πράξη έπειτα να γίνεται και Αλήθεια αυτό, Αλήθεια η μη παρουσία μας σε μία κατάσταση, αλλά η αδιαφορία σε όλα όσα γίνονται γύρω μας είναι αυτό που εμείς θέλουμε, είναι Αλήθεια αυτό;
Εδώ θέλω να δώσω μία συμβουλή στους νέους που διαβάζουν αυτό εδώ το κειμενάκι που πραγματικά δεν ξέρω και πόσες σελιδίτσες μπορεί να γίνει .
«Μην νοιώθετε τύψεις παιδιά και ίσως και μεγαλύτερα παιδιά σε ηλικία, δεν είναι πολλά αυτά που μπορούμε να κάνουμε, όλα αυτά που γίνονται γύρω μας και πολλές φορές μας βάζουν και σε πονηρές σκέψεις, και πράξεις και λόγια, δεν χρειάζεται να νοιώθουμε και μίσος για εκείνους που τα προκαλούν, ποιος έχει την δύναμη να τα σταματήσει ; Μα φυσικά ο Πατέρας και Ιησούς Χριστός μας, Αυτός και μόνο, θέλει και την βοήθειά μας βέβαια, να μας βλέπει τουλάχιστον να χαμογελάμε, και να Αγαπάμε και την ζωή του διπλανού και να μην τον τιμωρούμε με αδιαφορία, αλλά ούτε και να είμαστε άβουλοι σε καταστάσεις που ίσως να μετανιώνουμε αργότερα, να Αγαπάμε και τον εαυτό μας, αυτό να μην το ξεχνάτε ούτε εσείς αλλά ούτε και εγώ που σας τα λέω σαν συμβουλή, όλα γύρω μας κάθε μέρα αλλάζουν, για άλλους γίνονται καλύτερα και για άλλους ίσως και χειρότερα, δεν χρειάζεται να μπαίνουμε σε σκέψεις ποιος φταίει, γιατί αυτό από μόνο του είναι και άσχημο, αλλά και δείχνει ότι ίσως και εκ του πονηρού να γνωρίζουμε ποιος πραγματικά φταίει και έιναι σαν να ξέρουμε τι να κάνουμε αλλά λέμε ψέματα και σε αυτόν που μας ακούει αλλά και στον ίδιο μας το εαυτό. Μπορούμε απλά να Αγαπάμε τον εαυτό μας πρώτα και μετά και τον πλησίον μας, δεν χρειάζονται τύψεις για τις άσχημες σκέψεις και πράξεις καμιά φορά, αλλά ούτε και η αδιαφορία στο Εγώ μας. Να αγα-πάμε τον εαυτό μας προσπαθώντας όσο το δυνατών μη ταλαιπωρώντας τον, τι αγάπη είναι αυτή όταν, σκύβουμε το κεφάλι σε μία πραγματικότητα, τι αγάπη είναι αυτή όταν ο Θανάσης θέλει να νηστέψει, και ο άλλος ο Θανάσης δεν θέλει και το αντίθετο, σκανδαλιστικά όλα αυτά αλλά κρύβουν και μία μικρή Αλήθεια, Αγάπη και Αλήθεια, μα και με την ποιο μικρή αλήθεια, μπορεί να καλυφθεί ένα ψέμα; Η ποιο μικρή αγάπη μπορεί να καλυφθεί από το μίσος; Ας μάθουμε λοιπόν να Αγαπάμε ειλικρινά, τον Εαυτό μας πρώτα και χωρίς ψέματα να Αγαπάμε και ειλικρι-νά και τον Πλησίον μας . Μου έλεγε η συγχωρεμένη πλέον γιαγιά μου η Όλγα, «Θανασάκη στις προσευχές σου, όποτε τις κάνεις, να βάζεις πάνω από όλα τον κόσμο όλο, και τελευταίο εσένα αγοράκι μου γλυκό και ψυχούλα μου, τελευταίο εσένα και ο Χριστούλης μας ξέρει αυτός τι να κάνει. » Ξέρετε ακόμα και σήμερα καμιά φορά που προσπαθώ να μιλήσω και να παραπονεθώ στον καλό μας και Πανάγαθο Κύριο και Πατέρα μας, ακόμα και σήμερα και εγώ ξεχνιέμαι, και πότε πρώτο τον βάζω τον Θανασάκη, πότε τελευταίο, γνωρίζω όμως ότι ο Κύριος ξέρει, ότι δεν μπορώ να του κρυφτώ, και με βάζει και σε άσκηση, να αναρωτιέμαι και εγώ τι θέλω πάνω από όλα, εμένα καλά και από πίσω όλους τους άλλους ή το ανάποδο, και εκεί παιδιά μου αρχίζω και καταλαβαίνω και εγώ το ψέμα μου .
Πώς θα μάθουμε λοιπόν να αγαπάμε τον εαυτό μας και να φτάσουμε και ως το πλησίον; Μη γυρνώντας τα μάτια στον φτωχό και ονομαζόμενο από πολλούς επαίτη; Γυρνώντας τα μάτια σε έναν φτωχό που απλώνει το χέρι ζητώντας ελεημοσύνη; Βοηθώντας έναν γέρο που ζητάει βοήθεια; Κλείνοντας την τηλεόραση; Κλείνοντας τα μάτια και τα αυτιά μας σε ότι συμβαίνει γύρω μας; Να κλείσουμε τον εαυτό μας σε ένα κελί και να προσευχόμαστε στην Σωτηρία ως εκ Θαύματος Κυρίου και πώς θα γίνει αυτό; Γίνονται θαύματα σήμερα; Προσδοκώντας την Ανάσταση μέσω της Δευτέρας Παρουσίας του Κυρίου; Και; Είναι αυτό η μοναδική λύση ή μήπως την φοβόμαστε, θεωρώ όχι, ο Κύριος μας γνωρίζει και μόνο αυτός. Αυτό είναι η Αγάπη για την οποία μιλάμε;
Κοινός γνωστό ότι φυσικά και Προσδοκούμε και Πιστεύουμε στην Κατά Κύριον Δευτέρα Παρουσία και Κρίση Ανθρώπων Ζώντων και Νεκρών για όλες τις Πράξεις και ότι ο Κύριος Κρίνει.
Ας προσπαθήσω τώρα να δώσω ή να μεταφράσω όπως εγώ καταλαβαίνω το τι σημαίνει η Αγάπη στον Εαυτό μας πρώτα από όλους και μετά σε όλους τους άλλους όσο Εγωιστικό και να ακούγετε .
Αγάπη στον εαυτό μας σημαίνει να μπορούμε, και αυτό πρέπει να κάνουμε, να συγχωρούμε τον εαυτό μας πρώτα από όλους, για ότι και αν κάναμε, δεν πρέπει να λέμε ψέματα, βέβαια, τι χειρότερο μπορεί να κάνει ένα ψέμα όσο μικρό και να είναι, τόσο στον συνάθρωπό μας αλλά ακόμα περισσότερο και στον ίδιο μας τον εαυτό . Λέει η μητέρα στο μικρό της παιδί «Δεν ξέρω που είναι αυτό που ψάχνεις γιέ μου, κάπου θα το έβαλες.» και ο γιός της νευριάζει και παίρνει το αυτοκίνητο και έτσι όπως είναι νευριασμένος πάει και τρακάρει και δεν φτάνει μόνο αυτό, και σκοτώνει και σκοτώνεται, και αν έχει και γνώση το τι μπορεί να συμβεί με ένα τόσο Θεατρινίστικο και από τις δύο μεριές ψέμα , από την μητέρα δηλαδή που έστω ότι του λέει ψέματα αλλά και από τον γιό που ψεύτικα νευριάζει και πάει και σκοτώνεται, αυτοκτονεί δηλαδή. Πραγματικά ένα τέτοιο αποτέλεσμα δεν είναι εφικτό; Φυσικά και είναι, δεν είναι λοι-πόν το ψέμα και δολοφονία αλλά και αυτοκτονία της ίδια της Αγάπης που προφασιζόμαστε ότι έχουμε; Οπότε το να συγχωρούμε τον εαυτό μας και τους πλησίον μας από μόνο του είναι και σωτήριο, για εμάς πρώτα από όλα που δεν θα φτάσουμε στην άτσαλη μάζα ατσαλιού και σίδερου, στην ουσία σε γνώση μας αφού γνωρίζουμε τι σημαίνει να οδηγάμε νεύρα, αλλά και για τον πλησίον μας αφού θα έχουμε συγχωρέσει την μάνα που είπε το ψέμα και έτσι σώζουμε δύο φορές και εμάς αλλά και άλλους ίσως που θα παίρναμε και στον λαιμό μας , αν φυσικά μας είπε ψέματα και δεν εκνευριστήκαμε και χωρίς λόγο αλλά και ίσως βλέποντας την ήρεμη και λογική πλέον αντίδραση στο ποιο απλό, «Δεν γνωρίζω που είναι» ίσως να την δώσουμε και να κατά-λάβει, και αυτήν ότι το ψέμα σε όποια ηλικία και να δίνετε είναι πάντα ψέμα και το ψέμα ίσως εάν όχι πάντα, δεν έχει και τόσο ευχάριστα αποτελέσματα .
Και δυστυχώς αυτό ξεκινάει από τους γονείς, ο Θεός ας μας φυλάξει να μην δώσει να πούμε ούτε ένα τόσο μικρό ψεματάκι στην ζωή μας, πόσο μάλλον στα παιδιά μας, Από την άλλη πάλι θέλω προσωπικά και να δικαιολογήσω εκείνους τους γονείς, που ίσως και άθελα τους κάποια φορά να είπαν ψέματα στα παιδιά τους και ας είναι και λίγο περισσότερες, γιατί ίσως να μην είχαν το Θάρρος, το Κουράγιο, την Ευτένεια ας πούμε να απαντήσουν σε μία από αφοπλιστική έως μία απλής από περιέργειας ερώτηση ενός παιδιού ή και ενός μεγαλύτερου σε ηλικία παιδιού .
Μέχρις στιγμής λοιπόν καταλάβαμε το πόσο μεγάλο κακό κάνει ένα έστω και μικρό ψέμα, τι είναι το ψέμα λοιπόν, θα μπορούσε να είναι το αντίθετο της Αγάπης; ; Ίσως, και αν ναι, αυτό μετριέται; Όχι , λέω εγώ πάλι, μετριέται η Αγάπη; Και πάλι όχι θα πώ εγώ .
Αγάπη , Άγνωστο λοιπόν και τα δύο με κεφαλαία .
Από ένα μικρό ψεματάκι λοιπόν φτάσαμε στον πόνο , στον φόνο , στις φωνές που μπορεί να έχουν και βαριές κουβέντες , και κατηγορίες με μίσος ίσως και στους ίδιους τους γονείς , και μπορεί κιόλας και προς τον θεό , άδικες βλασθήμιες , γιατί ; Αυτός φταίει ; Δίκαιο ή Άδικο δεν φταίει λέω εγώ , εμείς από μόνοι μας το αποφασίσαμε και πράξαμε και αν το καλο-σκεφτούμε , ρίξαμε και το φταίξιμο σε άλλους , γονείς , αδέρφια , φίλους γνωστούς και Άγνωστους . Προφασιζόμενοι το ειπωμένο ψέμα , που κακός βέβαια ειπωμένο , εκνευριστή-καμε , ίσως και από συνήθεια , ή απλώς για να τονίσουμε το άδικο . Και καταριόντας πολλές φορές να επέλθει το Τέλος Κυρίου με την λεγόμενη και Δευτέρα ή και Τρίτη ας πώ και για να σας σατιρίσω λίγο Παρουσία του στην γή , και με Αυτήν κρίνοντας ζώντες και νεκρούς για πράξεις και σκέψεις . Ναι όμως είναι αυτό Αγάπη ;
Να εξαφανίσουμε στα Τάρταρα της Κολάσεως τους άπιστους όπως εμείς νομίζουμε; Και θεωρώντας τους εαυτούς μας Θεούς που μπορούν να κρίνουν αν τελικά είναι αυτό το σωστό;
Αγάπη και Υπομονή
Προσπαθώντας να καταλάβουμε τι είναι η Αγάπη , φτάνοντας σε συμπεράσματα όπως το να συγχωρούμε τον πλησίον μας και τον εαυτός μας , νομίζω ότι φτάνουμε στην λέξη Υπομονή , το ύψιστο αυτό αγαθό , και για πολλούς αγαθό των γαιδάρων . Που δεν φταίει κανένας άλλος αλλά εγώ και ρώτα εγώ που τον έβαλα να οργώνει το χωράφι μου .
Δεν μπορούσα μόνος μου να οργώσω ή να κουβαλήσω τα δεμάτια με τα ξύλα και τον έβαλα να τα κουβαλάει αυτός ;Όχι βέβαια , γιατί ; Γιατί αγάπησα τον Εαυτό μου πάνω από όλα.
Τι σημαίνει λοιπόν Αγάπη και Υπομονή , εδώ ίσως τα πράγματα να είναι απλά τα πράγματα αλλά ίσως γίνουν και πολυπλοκότερα . Ποιος είμαι εγώ που θα υποτιμήσω τον γαιδαράκο ή που θα τον βάλω πιο πάνω από εμένα , είναι υπεροψία ή ταπείνωση .
Τα φορτώσαμε όλα στον γάιδαρο γιατί αγαπούσαμε τον Εαυτός μας και τι θα γινόταν αν προσπαθούσαμε μόνοι μας σιγά-σιγά , πετραδάκι – πετραδάκι , κόκκο τον κόκκο , ξύλο το ξύλο . Θα κουραζόμασταν λίγο παραπάνω , θα σήμαινε ότι αγαπάμε λιγότερο τον εαυτό μας και περισσότερο το ζωντανό που ζεί και αυτό μαζί με εμάς στο ίδιο χώμα και τρώει και πίνει από το ίδιο χώμα . Θεωρώ όχι , θα ήταν μάλλον της συντομίας και τις βιασύνης μας . Τις βιασύνης μας που σε μια στιγμή αδυναμίας , αντί να καθίσουμε να ξαποστάσουμε από τον κάματο της ημέρας και την κούραση της άσκησή μας στο χωράφι , σκεφτήκαμε να τυραννήσουμε το ζώο.
Πολύπλοκα λοιπόν τα πράγματα της υπομονής . Από πού αντλείτε ή μάλλον ποια είναι αυτή η συνάρτηση Αγάπης στον Εαυτό μας σε σχέση με την Υπομονή και την Αγάπη ;
Ίσως να αγαπήσαμε περισσότερο τον πλησίον μας τελικά ή καλύτερα ίσως τον Άγνωστο πλησίον μας , που ζητούσε και αυτός με κάποιο τρόπο να ζήσει και αντί να του δώσουμε εργασία για να μπορέσει να φάει ένα κομμάτι ψωμί και να του δοθεί και μία στέγη , κάναμε περισσότερο πολύπλοκα τα πράγματα ; Από προσωπική υπεροπτική στάση στον πλησίον και φτωχότερο στα αγαθά , και από εγωισμό με δικαιολογία την Αγάπη στον πλησίον ως εαυτό , μας ήρθε η φώτιση να και η ιδέα να του δώσουμε δουλειά, που θα είναι δουλεία, και μάλιστα να χρησιμοποιήσουμε και ένα ζωντανό, εδώ γαιδαράκο , που θα τον χρησιμοποιεί ο εργάτης και υποτακτικός μας , λόγο της φτώχειας , και μάλιστα πλέον περήφανος που βρήκε δουλειά να χτυπάει και να βρίζει πότε το γαιδαράκο και πότε το αφεντικό του .
Υπομονή λοιπόν , πολύ μεγάλο πράγμα και ακόμα περισσότερο συμβαδίζοντας με την Αγάπη στον Εαυτό μας . Να κάνεις υπομονή και να αγαπάς και το εαυτός σου , να αγαπάς και τον πλησίον σου αλλά και το ζωντανό το κτήνος που δουλεύει περισσότερο από εσένα .
Εδώ λοιπόν μπαίνει το ψέμα . Ποιος το είπε το ψέμα ; Εγώ πιστεύω το αφεντικό , που έδωσε δουλεία και όχι δουλειά στον πλησίον και Άγνωστο . Είχε την γνώση να γλυτώσει ο Χριστιανός ο Ορθόδοξος και να σώσει τον Εαυτό του απο τη κούραση και την ταλαιπωρία του κάματου , αποφεύγοντας έτσι τον σαδομαζοχισμό που χρησιμοποιούν ορισμένοι , αφιερώ-νοντας υπέρ του δέοντος άσκηση στο σώμα τους προσδοκώντας με τον τρόπο αυτό όλο και περισσότερα ωφέλει , είτε οικονομικά είτε και πνευματικά πολλές φορές , και δεν λυπήθηκε ούτε το ζωντανό αλλά ούτε και τον εργάτη , που αντί με δύο εργάτες προσφέροντάς τους στέγη και διατροφή , θα μπορούσε να έχει ας πούμε την ίδια παραγωγή , αποφάσισε να πάρει έναν δίνοντάς του και όπλο ένα γάιδαρο . Όπλο .
Όταν λοιπόν η Υπομονή έρχεται σε αντίθεση με την Αγάπη στον ίδιο σου τον Εαυτό και οργανισμό καλό είναι να μην υπάρχει .
Αν καταλάβουμε τώρα και το τι μπορεί να κάνει ένα μικρό ψέμα στον εαυτός μας , που μπορεί και ασυνείδητα να γίνει αν δεν γνωρίζουμε το εγώ μας , θα έρθουμε αντιμέτωποι με την ταπείνωση και τον φόβο . Δηλαδή να αγαπάμε και να έχουμε υπομονή από φόβο . Και αν τυχόν το ψέμα είναι και συνειδητό , τότε γινόμαστε αυτομάτως οι μεγαλύτεροι υποκριτές .
Αυτό πρέπει λοιπόν να κάνουμε ; Να αγαπάμε και να κάνουμε υπομονή από φόβο , μην χαρακτηριστούμε υποκριτές ; Όχι , μας ζητάει να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας . Τίποτα δεν μπορεί να μείνει κρυφό , όλα εμφανίζονται κάποια στιγμή , και κάποιος που θα πει βιαστικά ότι κράτησε ψέμα στην ζωή του , συνειδητά λέει ψέματα . Και έτσι γίνετε υποκριτής στον ίδιο του τον εαυτό και βασανίζεται από μόνος του .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
