| |
Μες της Πλάκας τα στενά
περπατάμε χέρι-χέρι,
στης Ακρόπολης τα μέρη
μεθυσμένοι από χαρά.
Πίσω ήρθαμε ξανά
όπως κάθε καλοκαίρι,
ξαναβρίσκουμ΄ένα ταίρι
που το χάσαμε παιδιά.
Αχ του έρωτα καράβι,
μια φωτιά που δεν ανάβει
παρά μόνο στην πατρίδα.
Πέφτουμε στην αγκαλιά της,
μας σκορπίζει τα φιλιά της,
τραγουδώντας την ελπίδα.
Εν΄αθώο δειλινό
κάπου εκεί στη Σαντορίνη,
μ΄έναν ήλιο που τα πίνει
και κοιτάζει τον Θεό.
Μια βουτιά στην Αμοργό,
μια βραδιά στη Μυτιλήνη,
να χορεύει κι η Σελήνη
μέχρι τ΄άλλο πρωινό.
Αχ του έρωτα καράβι,
μια φωτιά που δεν ανάβει
παρά μόνο στην πατρίδα.
Πέφτουμε στην αγκαλιά της,
μας σκορπίζει τα φιλιά της,
τραγουδώντας την ελπίδα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
