| |
ΛΑΜΙΝΟΡΕ
Άναψε ο Θύμιος το πρωί,
Το πρώτο τσιγαράκι,
Κι΄έστριψε το τσιγκελωτό,
Πυκνό..μαύρο μουστάκι,
Έπιασε το μπουζούκι του,
Έτσι από συνήθεια,
Κι΄άρχισε να το γρατσουνά,
Είχε νταλκά στα στήθεια...
Οι νότες ξεχυθήκανε,
Και γέμσαν τον τόπο,
Στο λα μινόρε ο μάγκας μας....
Έβγαζε πάντα πόνο....
Πονούσε και το ξέρανε,
Όλοι στην γειτονά του,
Τον άφησε η γυναίκα του...
Μαζί και τα παιδιά του...
Κι΄έμεινε ο Θύμιος μοναχός,
Παρέα με το μπουζούκι,
Και κλαίγανε ολημερίς,
Κλειστήκαν στο καβούκι....
Οι φίλοι όλοι λάκισαν,
Οι συγγενείς το ίδιο...
Κανένας δεν νοιαζότανε ...
Για τον φτωχό τον Θύμιο....
Έτσι΄ναι όμως η ζωή....
Τόξερε αυτό ο δόλιος....
Το είχε πάρει απόφαση,
Ότι θα ζήσει μόνος....
ΑΝΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
