| |
Γυρίζω πίσω λες και ξέχασα εμένα
Μα έτσι μ' αρέσει να ξυπνώ γύρω στις πέντε
Μες του δικτύου τα στενά τα μπερδεμένα
Επαναλήψεις που τις ζω στο παραπέντε
ʼδικός κόπος και στα μάτια μου σκοτάδια
Τρέχει ο χρόνος σαν παιδί στην κατηφόρα
Κρύβουν τα χέρια μου γυαλιά μέσα στα χάδια
Κι από τα λίγα που ανθούν τα θέλω όλα
Έτσι μ' αρέσει να υπάρχω κι ας μην ξέρω
Πόσο κακό είναι αυτό κι αν είναι τρέλα
Όσα μου τάξατε δεν πίστεψα και θέλω
Έτσι να ζω την κάθε άσκοπή μου μέρα
.
Χρόνια καθρέφτες και οι δείχτες τους με θάβουν
Κάθε φορά που αντικρίζω μιαν αλήθεια
Μα είναι ανόητο υπ' όψιν να με λάβουν
Όσοι δεν πίστεψαν ποτέ στα παραμύθια
..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
