| |
Καλοκαιρινός έρωτας στην αμμουδιά.
Κάτω απ’ τον ήλιο
δυο σώματα αγκαλιασμένα,
μια φωνή, μια ψυχή.
Οι γλάροι πετούν,
ένα Αλμυρίκι έχει πιάσει κουβέντα μ’ ένα Κύμα
κι ένα Βότσαλο μ’ ένα Ψάρι
κι ‘γώ
με τη Θλίψη.
Και όλοι κοιτάμε το παραδείσιο φιλί τους,
καθώς τα σώματα τους
ενώνονται σε μια ανάσα.
Η πρύμνη μιας βάρκας σκίζει τα ατίθασα νερά του ωκεανού
και ανεβαίνει στο ασημένιο φεγγάρι μαζί τους,
ενώ το νησί απέναντι
τρέμει στο θέαμα της απόλαυσης.
Μακροβούτι στην ελπίδα μιας αγκαλιάς,
πισωτρεχαλιτά και έρωτας,
ένα βήμα κι η πνοή τους,
δυο εραστές της παραλίας
κάτω απ’ τ’ αστέρια
υπόσχονται κι ορκίζονται,
σε αιώνιο έρωτα.
Κι η Πανσέληνος με τις Πυγολαμπίδες τ’ ουρανού
κουτσομπολεύουν
ξέροντας ότι τους κάνουν να ονειρεύονται
και να μην νοιάζονται αν τους κοιτούν,
αντίθετα να χαίρονται.
Μόνο εγώ δεν συμμετέχω στη χαρά τους.
Τελικά δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς δυστυχία.
Είχα ονειρευτεί τον εαυτό μου εκεί
κι όμως είναι άλλος.
Αχ , εραστές της παραλίας,
μη με κοιτάτε!
Θα ξενυχτήσω εδώ να σας κοιτώ
κι όταν φύγετε,
θα κουτσομπολέψω με το Φεγγάρι,
θα πνιγώ στη σκέψη της θάλασσας
και θα ξαναερωτευθώ
στην αύρα της εκκλησιάς
και του επιταφίου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
