| |
Σήμερα δεν θα διαμαρτυρηθώ,
ούτε ρητά θα γράψω,
ακόμα και τα ποιήματα,
στο λιμάνι του Πολυτεχνείου,
εκεί θα τα αράξω.
Θα θυμηθώ τους Έλληνες,
πρώτα τον Διομήδη,
τον λεβεντονιό τον Κομνηνό,
αυτός ήτανε της Δημοκρατίας ,
το πρώτο κεραμίδι.
Πατησίων και Τοσίτσα έπεσε ,
με μια μόνο ιδέα,
να φύγουνε οι τύραννοι ,
να ζούμε όλοι ωραία.
Δεν ήξερες λεβέντη μου,
τι θα ακολουθήσει,
τανκς ελληνικό,
τους νέους που δημοκρατία ζήταγαν,
Έλληνες να πατήσει.
Και τις καρδιές των Ελλήνων,
στα μαύρα να τις ντύσει.
Αντίο Διομήδη μου,
είσαι στη θύμησή μου,
μου έδωσες δικαίωμα,
να ακούω να μιλάω,
και βρώμικους πολιτικούς,
ποτέ να προσκυνάω.
Μην λυπάσαι Κομνηνέ,
που απ τη ζωή έχεις φύγει,
1973-2014 ,
δε θα βλεπες κάτι καλό να γίνει,
οι ψεύτες που εγνώριζες ,
ψεύτες έχουνε μείνει.
Με μια μεγάλη διαφορά,
επήρανε και ντοκτορά ,
κλέφτες έχουνε γίνει,
προδότες των Ελλήνων,
έχουνε γίνει κτήνη.
Αντίο φίλε Κομνηνέ,
αιωνία σου η μνήμη.
Καμόντος 17/11/2014
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
