Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132744 Τραγούδια, 271239 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το Τραγούδι Της Νύχτας
 Αφιερωμένο στην Μ.
 
Μέσα απ’ το λυκόφως,
ξεπρόβαλες σαν ηλιαχτίδα…και χάθηκες.
Ανάμεσα απ’ τα σύννεφα,
έσκυψε το φεγγάρι να λουστεί,
μες στο Ποτάμι του αίματος.
Άξαφνα,
ένα Αστέρι ήρθε και κάθισε δίπλα Του,
πάνω σ’ έναν ασημένιο Βράχο.
Κοιτούσε την ομορφιά της Θεάς Φύσης,
να ξεπλένει τους αναστεναγμούς Της,
πάνω απ’ το κρυστάλλινο αίμα του πόνου.
Κι εκεί,
πάνω στον ζεστό καθρέφτη τ’ ουρανού,
άναψε το φως της μέρας
κι αμέσως χάθηκε,
αφήνοντας το Πολικό Σέλας στη θέση αυτού
και Του Φεγγαριού.

Το φεγγάρι ήταν μόνο.
Σκοτάδι.

Μυρωδιά Δυόσμου και Βασιλικού ανέμιζε στον αιθέρα
και τα φύλλα των δέντρων
χόρευαν
στον ρυθμό της μουσικής αυτής.

Τι γλυκιά μουσική!
Τι όμορφα που ήταν!

Κι εγώ
ήμουν ο μόνος που έβλεπε αυτόν τον παράδεισο
να εκτειλείσετε μπρος στα μάτια μου
και χωρίς να συμμετέχω,
έγινα ένα μαζί με τον χορό των Φύλλων,
το Αστέρι στον Βράχο
και το Φεγγάρι που ακόμα λουζόταν,
μόνο.

Ξαφνικά
όλα ακινητοποιήθηκαν.
Σαν κάτι να διατάραξε την γαλήνη αυτή.
Τότε,
πρόβαλες Εσύ,
πίσω απ’ τα δέντρα.
Φορούσες ένα μαύρο, πένθιμο πέπλο στα μαλλιά
και ένα μαύρο φόρεμα.
Περπατούσες αργά, ξυπόλητη,
προς το Ποτάμι.
Σαν έφτασες κοντά,
όλα επέστρεψαν στη θέση τους.
Το Φεγγάρι πήρε μαζί του τ’ Αστέρι
και γύρισαν στον ουρανό.
Το Ποτάμι ξέβαψε
και ο ασημένιος βράχος,
απέκτησε την θνητή,
πρώτη του μορφή.

Προχώρησες ένα βήμα
κι έσκυψες μπρος στο καθάριο νερό.
Και μες στη σκοτεινιά της νύχτας,
είδες να καθρεφτίζεται,
το πρόσωπο Σου.
Και τότε άρχισες να κλαις.
Τα δάκρυα Σου χύνονταν
ποτάμι στο Ποτάμι.
Δεν έκλαιγες κρύσταλλο.
Έκλαιγες αίμα.
Και το ποτάμι άλλαζε χρώμα
σιγά-σιγά
ώσπου έγινε κι αυτό
κόκκινο.
Και συνέχισες να κλαις.
Τότε Σε πλησίασα.
Μαζεύοντας όλο το θάρρος της ψυχής μου,
ήρθα από πίσω Σου,
Σ’ αγκάλιασα
και τότε μεταμορφώθηκες σε χίλια αστέρια
και χάθηκες.
Σαν υπνωτισμένος,
γύρισα στην αρχική μου θέση.
Τότε…
Μέσα απ’ το λυκόφως
ξεπρόβαλες σαν ηλιαχτίδα…και χάθηκες.
Ανάμεσα απ’ τα σύννεφα,
έσκυψε το Φεγγάρι να λουστεί,
μες στο ποτάμι του αίματος.
Άξαφνα…


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 2
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

kostaskoutroulis11@gmail.com
 
καταΚΟΚΚΙΝΗ
10-11-2015 @ 16:51
ΜΟΥ ΄ΚΟΨΕΣ ΤΗΝ ΑΝΑΣΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΚΑΙ ;;;;;;;;;;;;;;
ΑΞΑΦΝΑ ΤΙ ΕΓΙΝΕ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;
ΒΡΗΚΕΣ ΣΗΜΕΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΚΟΨΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Μ'ΑΡΕΣΕ ΠΟΥ ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑΣΕΣ....
ΚΑΙ Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ ΩΡΑΙΑ................
ΜΕΤΑ ΛΕΣ ΟΤΙ ΧΑΘΗΚΕ..............
ΚΙ ΕΝΑ ΠΟΤΑΜΙ ΑΙΜΑΤΟΣ,......
ΩΧ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΔΩ ΚΑΙ ΚΑΤΩ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

::oh.:: ::oh.:: ::oh.::
kostaskoutroulis
11-11-2015 @ 00:38
Η ιστορία επαναλαμβάνεται...γι' αυτό δεν χρειάζεται να συνεχίσω.

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο