| |
Αυτό που ακούω δεν είναι μελωδία.
Κραυγή είναι και είναι δική σας.
Τώρα που μ’ αφήνετε και φεύγετε
κρατώντας τα όνειρα μου
και δίνοντας μου την ποίηση του κενού.
Τουλάχιστον θα κοιτώ ψηλά
και αντί γι’ αστέρια
θα βλέπω τα όνειρα μου,
όπως και ‘σεις οι άλλοι.
Μα μέσα, μ’ αφήσατε κενό.
Ανώφελη ζωή,
χωρίς όνειρα,
χωρίς εσάς,
χωρίς εαυτό.
Και μια αναζήτηση άσκοπη.
Μια αναζήτηση χαμένων σκέψεων,
χαμένων ονείρων.
Άσκοπα λόγια…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
