| |
Φεύγεις και πάντα κάτι αφήνεις πίσω,
Κάτι από σένα που μένω μόνος να γευτώ,
Είναι αυτό που με αναγκάζει να γυρίσω,
Και την μορφή σου πάλι να ονειρευτώ.
Είναι εκεί μεσα στο δωμάτιο το άρωμά σου,
Που χρωματίζει τον αέρα που θα πιώ,
Παίρνω ανάσα και ζωή απ΄ την ζωή σου,
Να συνεχίσω την χαρά να απομυζώ.
Aλλες φορές αφήνεις μόνο τον αέρα,
Ένα άσπρο σύνεφο να ζει στην σιωπή,
Για να σκορπίζεται απλά μέσα στην μέρα,
Και μες την νύχτα να ζητάει την ηδονή.
Ρεφραίν
Έτσι μου παίρνεις μακρυά την ερημιά μου
Και δεν φοβάμαι πάλι μόνος μου να ζώ,
Το άρωμα σου και ο αέρας συντροφιά μου.
Μου δίνει δύναμη ξανά να σε ζητώ.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
