| |
Το συστημα καλουπωνει, η φυση ξεκαλουπωνει -
αυτη ειναι η "σειρα", το αντιθετο θα ηταν αυτ-απατη (ιστορια γνωση διαδοση αληθοφανεια "ακλονητη" αποδειξη ακολουθια).
Και επειτα, αυτο που μενει, που ειναι, διαφορετικο και ιδιο στον καθενα, απο οποιο καναλι κι αν περασει, δεν αντιστρεφεται οσο και να γυριζει, σε οσα κομματια και να σκορπιστει δεν χωριζεται κι αυτο διακρινεται με οσα πιστα αντιγραφα κι αν παραχθουν επινοημενα απο μερους μας δεν γινεται να συγκριθει.Το διακρινει το παν χρωμα αδυτον και "ανοιχτο",το αδυνατον να νοθευτει, να σπασει,οσο κι αν πληγει (αυτα μονο στα "αντιγραφα" συμβαινουν) . Η ση-μασια (το νοημα);
Δεν υπ-αρχει, καμια ση-μαια, συλλαμβανεται και γεννιεται μονο του -διχως και την αναγκη αποδειξης και διακρισης. "Aγαπη". Εμεις ειμαστε, οποτε δεν αντιδραμε και (την) βλεπουμε, οπως ειναι -ανευ οριων και μορφων ή περιορισμων απο μερους μας, ως προς τη μορφη και το περιεχομενο. Αν υπαρχει καλο και κακο αυτο διαχεεται απο τις προθεσεις, των ανθρωπων παντα. Αντενεργειες παντου, μαχονται, την μια. Προκαλουν τον περιττο αδιανοητο πονο, οχι εκεινον της "γεννας" που τρωει, τους "ομφαλιους λωρους".
Γν-ωση; Οχι τιποτα λιγοτερο ή περισσοτερο (για μενα) απο βυθισμα, στο "απεραντο", ολακερο, με ο,τι διαθετει κανεις, ή κανει, εκεινη τη στιγμη.. "Βυθισμα" που οποτε μας συμβαινει, αγνοειται, ως τη στιγμη που μας "κουνησει" κατι καποιος μας "τραβηξει" σαν απο βαθυ ληθαργο με ενα σκουντημα, με το χερι, την φωνη, το ειναι- και (αυ)το συνειδητοποιουμε ..Ο,τι οσο και να το θαβουμε, θα το βρισκουμε, μπροστα μας.
Αυτο.
"Η αγάπη δεν έχει όρια, τον πολιτισμό, τη φυλή και τη θρησκεία. Είναι καθαρή και όμορφη σαν το φεγγάρι είναι αντανάκλαση σε μια ήσυχη λίμνη." Πηγή: άγνωστο
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
