| |
Πάλι ξάπλωσα νωρίς
ο κόσμος γύρω μου στενεύει
κι ίσως χωρίς η καρδιά να το αντέχει
προχωρώ.
Μέχρι το πρωί τα όνειρα
φτιάχνουν ιστορίες,
εικόνες και παραμύθια αλλιώτικα
ν’ απαλύνουν τις νουθεσίες
της ζωής.
Χωρίς να θέλω
άλλο δεν έχω και ξυπνώ
και τότε μπρος μου το πλήθος
κράζει μόλις ο δημιουργός
βγει ,κριτής του έργου Του.
Και σαν σηκωθώ
αντίθετα με το θέλω μου
οδεύω στο κενό
φτιάχνοντας τον κόσμο μου
σαν από λάθος.
Κι αφήνω την μέρα
να περνά ανούσια
και την καρδιά να λυγά στην καταχνιά
πριν πάλι δοθώ στον ύπνο.
Πριν πάλι ονειρευτώ
και ξεφύγω
απ’ τα μάτια του πλήθους
ανοίγοντας τους ανθούς
της μιζέριας ,της παρηγοριάς
του λυτρωτή Ορφέα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
