Μαζεψα ολα τα θρυματισμενα βλέμματα αυτων που δε με βρηκαν ποτε...
-Υπηρξα αορατη στη ματια τους,μια
διευθυνση στο πουθενα-
Και τα φυλαξα στις χρυσες προθηκες της απελπισιας!
Κοβει και ραβει ο χρονος για τις επιλογες που δεν ακολουθουμε.
Κοιταζω τα πολλα κομματια εντος μου και ακομη δεν εχω βρει πιο ειναι τελικα αυτο που μου μοιαζει...
Πως να σε κατηγορησω που δε με συναντησες ποτε;
Και πως να σε αθωωσω για ολα αυτα που βρηκες;
Ητανε φαρος φωτεινος το συνθημα μιας σκοτεινης βραδιας....
"Να μενεις πάντα μακριά απο βλεμματα αδειανα που καιγονται απο άσβεστη φωτιά "
