| |
Τί να ζητήσω;
Υπάρχουν πολλά που χρειάζομαι.
Τον χρειάζομαι.
Τα δάκρυα είναι βαριά και κυλάνε χαράζοντας μονοπάτια αναμνήσεων.
Άηχες λέξεις φωνάζουν τ όνομά του.
Μα κανείς δεν ακούει.
Είμαι στον βυθό, στον πάτο, στο απόλυτο κενό, στο αφιλόξενο σκοτάδι.
Ποιός να μ' ακούσει;
Ο πόνος δωροδοκεί τ' αστέρια να μην μιλήσουν, να μην ομολογήσουν.
Αχ! Αυτά τα αστέρια: οι μάρτυρες του ουρανού, φύλακες του φεγγαριού.
Τί να ζητήσω;
Να σταματήσει ο πόνος;
Να απελευθερωθώ;
Και μετά τί;
Οι πάγοι ακολούθησαν το κρύο και τρόμαξαν τους αγγέλους.
Η αστερόσκονη κρύβεται στα δάκρυά των νεράιδων.
Ο πόλεμος συνεχίζει άθικτος κι απτόητος να καταστρέφει κάθε ζωή
Φοβάμαι, είναι αλήθεια...
Παγιδευμένη σε μία φυλακή απ' τις σκέψεις και τις ενοχές μου.
Θα επιβιώσω;
Οι δράκοι δεν βοηθούν.
Έχουν σιχαθεί τις αντιδράσεις των ανθρώπων και χάθηκαν, έφυγαν, πήγαν αλλού.
Σε μέρη άγνωστα για μας.
Ας μ' έπαιρναν μαζί τους.
Η σιωπή μας φίλησε με γεύση θανάτου.
Τελικά αυτό μας περιμένει όλους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
