| |
Το ηλιοβασίλεμα εκείνης της μέρας ήταν κάτι το απίστευτο
Η μεγαλοπρέπεια του φωτός σε τελειότητα και τρυφερότητα
Ο πορφυρός μανδύας του χάιδευε απαλά τον ουράνιο θόλο
Και βυθιζόταν μαγευτικά πίσω από τις πλαγιές των βουνών
Τα σύννεφα βάφτηκαν με το πορφυρό του χρώμα
Ένα μήλινο δείλι εντελώς αναπάντεχο
Απ’ αυτά που του ανθρώπου η ψυχή δεν τα αντέχει
Θεέ μου τι όμορφα κοκκίνιζε η πλάση
Αχ!!! πως φεύγουν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια
Οι στιγμές της πρώτης φοράς
Του πρώτου φιλιού
Της πρώτης αγκαλιάς
Του πρώτου χαδιού
Αναμνήσεις και οδοιπορικά ανείπωτων στιγμών
Δυό δάκρυα λαμπύρισαν στις άκρες των ματιών μου
Δυό αληθινά διαμάντια άστραψαν
Έτοιμα να κατρακυλήσουν
Να με θυμίσουν τα όνειρα που έθρεψα μέσα μου
Φτιαγμένα από ξεχείλισμα αγάπης
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
