Φθάσαμε κοντά στο απόλυτο μηδέν
από ένα σκόπιμο λάθος,
μοιάζει η ζωή μας σαν ένα
αερόστατο, που ανεβαίνει ψηλά
στον ουρανό,να χάνεται στο διάστημα
δίχως συμπόνια και ελπίδας γυρισμό...
Δώσ' μου το τελευταίο σου φιλί,
είμασταν κοντά σε κάποιο
χτύπο της καρδιάς μας,
να αγγίζω τα μάτια σου ,
τρελαίνοντας τα εσώψυχά μου,
ενώ πλέον ξέφυγε το όνειρο
και δεν ξαναγυρνά στο χθές.
Αυτό, το Φιλί.
Που όλο το φτάνουμε, το αγγίζουμε, το νιώθουμε, το φιλάμε...
... και όλο φεύγει μακριά μας. Ένας αέναος ατέρμων κύκλος.
Όπως η Ζωή δηλαδή.
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
