| |
| | Το παράπονό μου |  | | | βαρέθηκα να είμαι το επίκεντρο καβγάδων... βαρέθηκα να γίνομαι αφορμή διαζυγίων... | | |
Το παράπονό μου.
Βρήκα κι εγώ την αφορμή να γράψω τον καημό μου
σαν κόμπο, το παράπονο, που έχω στο λαιμό μου.
Νομίζετε ασήμαντο ως θέμα είμαι τώρα
μα όλους σας λίγο πολύ, σας πέρασε, σαν μπόρα
Αξίζει αναγνώστη μου λίγο να με διαβάσεις
πριν τα κα(η)μένα χάλια μου κι εσύ να δοκιμάσεις.
Οικτίρω την αφέντρα σου και εύμορφη κυρία
και θέλω στην κατάντια μου, να χω μια μαρτυρία :
Μαύρη με έκανε η κυρά, κι είναι η ψυχή μου μαύρη
και δίκιο απ’ την πάρτη της, καμία μας δεν θά ‘βρει.
Αβίαστα με παρατά και φεύγει από κοντά μου
χωρίς καμιά παρηγοριά που βράζω στα ..ζουμιά μου .
Μόνη τσουρουφλιζόμουνα με την κυρά απούσα
και μάταια την περίμενα, όσο κι αν φωνασκούσα.
Ήταν στημένη ολημερίς μπροστά σε μια οθόνη
και έγραφε ποιήματα με ύφος σαν παγώνι
Αισθάνομαι ταλαίπωρη και κακοποιημένη
και -λές και έφταιγα εγώ-, και συκοφαντημένη !
Κι όταν εσύ νευρίαζες δικαίως για το κρίμα
με πάσαρε σαν ένοχο εξιλαστήριο θύμα.
Βάσανο καθημερινό, φαρμάκι στο κανάτι,
δεν μού ‘φταιγε το μάτιασμα, μα μού ‘φταιγε το ..«μάτι»
Μου φταίγαν τα ποιήματα που την κυρά κρατούσαν
μακριά μου, κι αμελέστατα όλα καθυστερούσαν...
.........
Αχ ! τέλειωσα, ξεσπάθωσα, κι εγώ σου τα 'πα όλα
-ξέρεις είμαι η άμοιρη καμένη ..κατσαρόλα !….
Μαύρη είμαι, μαύρη φίλε μου και μαύρη μου η ζήση
κι αν με διαβάζεις τώρα δά, πάλι μ’ έχουν *αμήσει….. (μαυρίσει)
Υ.Γ.
Galanta, μην χασκογελάς, έχεις και σύ ευθύνη,
για χάρη σου, νοικοκυριό κανένα δε θα μείνει !….
-.-
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | Δεν υπάρχουν φτωχές λέξεις... φτωχά λόγια υπάρχουν ! | | | |
|
ΑΜΑΡΥΛΙΣ
09-12-2015 @ 00:40 | Χρηστο μου πολυ πηγαιο, χαριτωμενο, ομορφο. Καλο ξημερωμα ::love.:: ::love.:: ::love.:: | | kintsukoroi
09-12-2015 @ 06:29 | ::up.:: ::up.:: | | nadin1974
09-12-2015 @ 06:54 | Πες τα Χρήστο!!!!
πόσα φαγητα καμμενα
για στιχακια δοξασμενα
::rock.:: ::yes.:: ::hug.::
| | ΒΥΡΩΝ
09-12-2015 @ 08:25 | ::angel.:: ::hug.:: ::laugh.:: | | ΛΥΔΙΑ_Θ
09-12-2015 @ 08:48 | Πολύ καλό !!!! ::yes.:: ::smile.:: ::yes.:: | | smaragdenia
09-12-2015 @ 09:50 | ΩΡΑΙΟ!!!!!!!!!!!! ::laugh.:: ::laugh.:: ::yes.:: | | pennastregata
09-12-2015 @ 10:56 | Δεν παίζεσαι! ::laugh.:: ::wink.:: ::yes.:: | | Μαρία Χ.
09-12-2015 @ 13:14 | Μου είπες ότι έληξα προχθές
Κι εγώ.. μαζί με τ' άλλα φαγητά σου
Και όμως.. επιμένεις να με θες
Αντέχει - λες - τα πάντα η κοιλιά σου !...
Παστίτσια, μουσακάδες και ιμάμ
Ντομάτες γεμιστές και κολοκύθια
Και ένας νεροχύτης.. γης μαδιάμ
Στο πάτωμα χυμένα τα ρεβύθια !...
Κι αν ήσουν νοικοκύρης μια φορά
Μαζί μου.. σου το είπα.. θα χαλάσεις !
Κι ας είναι και τα νεύρα σου γερά
Ληγμένες μελιτζάνες θα χορτάσεις !...
...
Η έμπνευσις να ξέρεις κατοικεί
Σε βρώμικα ταψιά και κατσαρόλες !
Αν ψάξεις.. θα με βρεις κάπου εκεί
Στης Ποίησης τις λερωμένες κόλλες !…
( Mε κανά - δυο μπαγιάτικες μπριζόλες ! )
(2009)
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=111328&hl=%CE%B3%CE%B7%CF%82aaa%CE%BC%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BC | | Μαρία Χ.
09-12-2015 @ 13:15 | Δε βαριέσαι.. αν έχει βαρύ πάτο.. όλο και κάπου θα χρησιμεύσει !!! ::whist.:: ::laugh.:: ::razz2.:: | | CHЯISTOS P
09-12-2015 @ 13:22 | Φαί καλό, φαί ζεστό, / φαί της κατσαρόλας
νόστιμο, γνήσιο και σωστό, / κι όχι της άρπα κόλλας
είπα να φάω, και γι αυτό / ψάχνοντας την γιατρειά μου
ας πάω λέω να παντρευτώ / … χαλάλι η λευτεριά μου
κορμί στητό, κορμί μεστό / κορμί μιας πιτσιρίκας
λάγνο, σαν άτι , κουνιστό / κι άνευ σπουδής ή προίκας
να !, λέω πως βρήκα ιδανικό / ταίρι στην αφεντιά μου
να φάω φαί κανονικό / … Και κάνω την βουτιά μου !
ωμέ Θεοί, ωιμέ θνητοί / άνθρακες το πιπίνι
πού ‘ξερε μόνο το στρατί / και μόνο να με γδύνει
κι αν εξαιρείς ψωμί κι ελιά / πού ‘χαμε για ρεζέρβα
τρώγαμε μόν΄σε καπηλειά / ή φαγητά κονσέρβα
σκατά φαί , σκατά ψυχή / σκατά κι η χαζοβιόλα
πάλι ντελίβερι φαί / καθόλου κατσαρόλα..
έψαχνε η κόμισσα που λές / κορόιδο για ν’ αράξει
νά 'βρει λιμάνι ασφαλές / και γκόμενους ν' αδράξει..
εγώ δουλειά, εγώ λεφτά, / κι εγώ να μαγειρέψω
που μου ξηγήθηκε κοφτά / πως «τρώει» πάντα έξω
και πιάστηκα ο άμοιρος / θύμα στην συλλοή μου
πού 'θελα μόνο σπιτικό / να τρώω το φαί μου…
(2008)
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=86814 | | Μαρία Χ.
09-12-2015 @ 13:55 | Πόσο θα ήθελα μαζί σου να ξυπνάω
Κι ας μην με άφηνες σταλιά να κοιμηθώ
Κι ευθύς.. ξυπόλυτη.. - και ας παραπατάω ! -
Έναν καφέ να μην μπορώ να σ' αρνηθώ...
Μ' αντί για ζάχαρη - δες ! - πιάνω το αλάτι !
Και το κακάο της μικρής αντί καφέ !
Και σαν τον άρχοντα αραγμένος στο κρεβάτι
Εσύ προσμένεις έναν σπέσιαλ.. φραπέ !...
Είναι το χρώμα του λίγο ξεθωριασμένο
"Θα φταίει η ζάχαρη".. εγώ μονολογώ !
Βάζω νεράκι πλάϊ εμφιαλωμένο
Και τον "φραπέ" προς τον πασά μου οδηγώ !...
Το πρόσωπό του λάμπει από ευτυχία !
Δεν σταματάει να μου λέει "Σ' ευχαριστώ !"
"Και νοικοκύρισσα να έβρω.. και Κυρία
Ούτε μπορούσα, αγάπη μου, να φανταστώ !"...
Μα σαν τολμά ο καψερός να δοκιμάσει
- Ρουφώντας άπληστα την πρώτη την γουλιά !
Κι ενώ με έχει απ' την μέση αγκαλιάσει
Κι εγώ στο μάγουλο του δίνω δυο φιλιά -
Βλέπω έναν πίδακα απ' το στόμα του να βγαίνει
Πα στα σεντόνια τα λευκά μεταξωτά !
Με τον "φραπέ" μου σαν αγίασμα τα ραίνει
Κι εγώ αρχίζω τα τρελά ξεφωνητά !...
( και την συνέχεια.. σας φυλάω για μετά !.. πάω να του.. μαγειρέψω !
Παναγιά μου.. κάνε το θαύμα σου ! )
(2009)
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=97952&hl=%CE%9F%CE%BB%CE%AD%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%B1aaa%CF%83%CF%85%CE%BC%CE%B2%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7 | | Κώστας 1959
09-12-2015 @ 20:40 | Καλησπέρα Χρήστο.
Τέλειο !!!
::theos.:: ::up.:: ::theos.:: | | CHЯISTOS P
09-12-2015 @ 20:59 | Τα φασολάκια !
Για δες που τσακωθήκαμε / κουβάρια που γενήκαμε
μαζί με την συμβία,
στα λόγια ήρθαμε ξανά / κι ειπώθηκαν τα σχολιανά,
..ενέσκηψεν και …βία !
Κι αν θέλετε να πάθετε / τον λόγο μας να μάθετε
γι αυτή τη διαμάχη :
η αιτία ήτανε φαιδρή / μα η επίθεση σφοδρή
και για γερό «στομάχι».. .
Για το φαί μαλώσαμε / και τόση μάχη δώσαμε
για στομαχιού μεράκια
και φάγαμε τα λυσσακά / που ‘θελα ‘γω το μουσακά
κι αυτή τα φασολάκια..
Κι εγώ ήμουνα κάθετος / μα και αυτή εγκάθετος
στο τι φαί θα φάμε,
κι ας δεν μας έφταιγε κανείς / η αιτία η πασιφανής
ήταν ..για να τα σπάμε !
-«Γαμώ τα φασολάκια σου» / -«Τότε, να φας τα τσάκια σου»
με τούτα και με κείνα,
κάπου αργά το δειλινό / βάλαμε λίγο χαλινό
σαν θέριεψε η πείνα..
Δεν θέλαμε το μάλωμα / κι απ’ το πολύ ξεσάλωμα
να φάμε τα μουστάκια,
και κάθισ' η καλή κυρά / να μαγειρέψει στην πυρά
τα φρέσκα φασολάκια !
Κι εγώ αποτραβήχτηκα, / κι αν μ' έθιξε, δεν θίχτηκα,
δεν κλάφτηκα σαν θύμα,
και πήρα αβέρτα το στυλό / και μ’ ένα βλέμμα σιωπηλό
έγραψα αυτό το ποί'μα !..
-.-
----------------------------
ΥΓ.
Ήταν μια βιαιότητα / στην καθημερινότητα
μ’ αντίδραση ακραία,
μετά, μαζί γελάγαμε / τα φασολάκια φάγαμε
..και ήταν και ωραία !…
...
(2008)
http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Poems&act=details&poem_id=74395 | | ΒΥΡΩΝ
09-12-2015 @ 21:38 | ::yes.:: ::angel.:: ::yes.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
