| |
[font=Georgia][color=black]
Δεν είναι το άδικο που με λυπεί
μόνο η μοναξιά του δίκιου η ασάλευτη
Το λουλούδι που κόπηκε από Αγάπη
και έπαψε να ζει, άδικα λέω
δικαιώνοντας την ύπαρξη του
Σαν τη λέξη που σου τρύπησε το τύμπανο (σ΄ αγαπώ)
την ώρα που ψιθυριστά σε πρόδιδε η ευκολία
Τώρα έχεις δίκιο να θυμώνεις
Δεν είναι το άδικο που με λυπεί
μόνο η περηφάνια του δίκιου η μικρόψυχη
Αυτή την περηφάνια που του προσάπτουμε
για να γλυκάνει το εγώ
τις ώρες του γέλιου μόνο
Εκείνο το βλέμμα το ξέχειλο από ικανοποίηση
μέχρι την επόμενη φορά της ήττας
Έτσι όπως ανθίζει η άνοιξη χωρίς κομπασμό
μ΄ αυτές τις συγκοινωνούντες ρίζες
έτσι να μοιάζει το δίκιο
και τ΄ άδικο γόνιμο χώμα νά΄ναι
[/color][/font]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
