| |
Με μιαν ανάσα μονάχα ,μάνα ,
θα σβήσει το κερί.
Ξάφνου αναρωτήθηκες ,πόσο εύκολο είναι
να χαθούν και οι τελευταίες
σκιές ,οι πιο αχνές
μόνο με ένα φύσημα.
Όλα όσα είδαμε ,μάνα,
δεν ήταν παρά απεικάσματα
της φαντασίας
που μας γέννησε η φλόγα
καθώς έτρωγε ό,τι
την ταΐζαμε τόσον καιρό.
Μας βόλευε να πιστέψουμε
το ψέμα ,μα,
τί όφελος θα είχε η νύχτα
χωρίς φεγγάρι;
Τί νόημα θα είχε η ψυχή
χωρίς σκιές;
Τί νόημα θα είχε ο έρωτας
χωρίς ψευδαισθήσεις;
Και όλοι αυτοί οι άνθρωποι γύρω,
άραγε να ‘ναι
σαν ήλιοι την ημέρα
ή απλώς δέκτες και
πομποί της Λάμψης;
Όχι ,μάνα,
απλά σκιές που ζουν
από το φως ,μην τις φοβάσαι.
Κι όταν πονούν
είναι για το φύσημα του ανέμου,
του καντηλανάφτη του φαναριού
στη μέση της μικρής πλατείας
της Ζωής,
που σβήνει την ζωοδόχο τους πηγή.
Σ’ αυτόν τον κόσμο,
οι ψυχές έχουν το εφήμερο κερί τους
και την σκιά για φύση,
το φως για φίλο.
Μάνα ,το κερί είναι η ουσία,
όχι η σκιά που βλέπεις.
Κλείσε το φως.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
