| |
Πόσον ερημίτη θρόνιασες μέσα μου όπ-μα του καλοκαιριού!
Ζητώ μια τάξη που δεν υπήρξε- ζητώ να μην ζητώ
Τελεσίδικα, τίποτα.
Έρχονται πάνω μου βαριοί οι ουρανοί
Κι άλλες φορές σε κρατώ στην καρδιά μου και λίγο
Γίνεται ροδαλός ο ορίζοντας.
Ποτίζω τις γλάστρες μου.
Είσαι πάντα εκεί, πίσω από κείνα που δεν λέω
Και κόβεις ένα τριαντάφυλλο μειλίχιο και πολλαπλά αθωωμένο..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
